ΑρχικήΠοδοσφαιροTo αντίο του Ζιντάν και η τελευταία προσφορά του Πέρεζ

To αντίο του Ζιντάν και η τελευταία προσφορά του Πέρεζ

«Στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του, ο Ζινεντίν Ζιντάν, ήταν πολύ συγκινημένος.

Και εμείς έτσι ήμασταν.

Ηταν ένας θρύλος που σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο.

Λοιπόν, ο Φλορεντίνο Πέρεθ μπήκε για πρώτη φορά στα αποδυτήρια για να μας χαιρετήσει έναν-έναν.

Σα να μην είχε συμβεί τίποτα.

Σε εκείνο το σημείο συμβαίνει κάτι αξέχαστο.

Εκείνη την περίοδο η υψηλότερη υπογραφή ήταν εξίμιση εκατομμύρια ευρώ.

Έτσι ο Ρομπίνιο αστειευόμενος είπε…

”Πρόεδρε, ο Ζιζού είπε ότι αν υπογράψει διετές συμβόλαιο 6,5 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο, δεν θα σταματήσει να παίζει.”

Άρχισαν όλοι να γελάνε εκτός από τον Φλορεντίνο, που τα πήρε όλα στα σοβαρά…

«Αν θέλει, του φέρνω αμέσως το συμβόλαιο, τώρα αμέσως για να το υπογράψει».

Σε εκείνο το σημείο έπεσε σιωπή… όλοι γύρισαν στον Ζιντάν, ο οποίος σάστισε, σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά είπε…

“Όχι, όχι. Δεν θέλω να παίξω άλλο”.

Σισίνιο

Τελευταία Αρθρα

Γιώργος Φούντας, ο σκληρός του Ελληνικού κινηματογράφου

Ο Γιώργος Φούντας (Μαυρολιθάρι Φωκίδας, 13 Φεβρουαρίου 1924 – Αθήνα, 28 Νοεμβρίου 2010) ήταν...

Χάρρυ Κλυνν! Μεγάλος καλλιτέχνης, μεγάλος άνθρωπος

Στις 7 Μαΐου 1940, γεννήθηκε ο Χάρρυ Κλυνν. Κωμικός, σατιρικός ηθοποιός. Υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές...

Αλεσάντρο Ντονάτο: ”Ο Ζέμαν είναι μεγάλη μορφή”

«Ήμασταν στο Mondo D’Oro στο Squinzano.Η συνεδρία μόλις είχε τελειώσει και ο Ζέμαν έπρεπε...

Γκρεγκ Πόποβιτς, προσωπικότητητα φτιαγμένη απο ατσάλι

Aπο The Ball HogΤην σεζόν 1994-95 οι Spurs τερμάτισαν με ρεκόρ 62-20, καλύτερο ρεκόρ...

Παρομοια αρθρα

Αλεσάντρο Ντονάτο: ”Ο Ζέμαν είναι μεγάλη μορφή”

«Ήμασταν στο Mondo D’Oro στο Squinzano.Η συνεδρία μόλις είχε τελειώσει και ο Ζέμαν έπρεπε...

Το δεύτερο πρωτάθλημα της Νάπολι, εν έτει 1990

29 Απριλίου 1990! Στάντιο Σαν Πάολο, Νάπολι - Λάτσιο, τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος. Οι Ατζούρι χρειάζονται...

Αερόμπαλα, η συντροφιά του καλοκαιριού

Είχε το χρώμα ενός ηλιοβασιλέματος της δεκαετίας του '90. Εκείνα τα ατελείωτα καλοκαιρινά απογεύματα...