Γεννήθηκε το 1932 σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στο Επταπύργιο, κοντά στις φυλακές του Γεντί-Κουλέ.
Μικρασιάτης στην καταγωγή, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που τόσο αγαπούσε.
Μπήκε στο χώρο της μουσικής σε ηλικία 15 ετών, με σπουδές στη Σχολή πιάνου του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.
Το 1952, για λόγους βιοπορισμού, αρχίζει να εργάζεται ως πιανίστας σε νυχτερινά κέντρα της Θεσσαλονίκης.
Έγραψε το πρώτο του τραγούδι «Περιστεράκι» το 1960 με το οποίο συμμετείχε στο Φεστιβάλ του ΕΙΡ, με ερμηνεύτρια τη Ζωή Κουρούκλη.
Γράφει την επιτυχία «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», που ερμηνεύει αρχικά η Χορωδία Φ.Ε.Μ. και στη συνέχεια ο Γιάννης Πουλόπουλος, όπως και το «Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά» και ξεκινά συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της τότε μουσικής σκηνής όπως η Καίτη Χωματά και ο Γιάννης Βογιατζής.
Το 1966 εμφανίστηκε και στο χώρο του θεάτρου, γράφοντας μουσική για το «Το ταξίδι» του Γιώργου Θέμελη στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, σε σκηνοθεσία Ευγένιου Σπαθάρη.
Μετακόμισε στην Αθήνα το 1967 για να συνεργαστεί με τη δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟΣ και με τους τότε ανερχόμενους τραγουδιστές Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Καλατζή και Γιάννη Πάριο.
Αυτή την περίοδο έγραψε τα σημαντικότερα τραγούδια της σταδιοδρομίας του: «Πού ‘ναι τα χρόνια» (Α. Δασκαλόπουλος), «Να ‘τανε το ’21» (Σ. Τσώτου) – το τραγούδι που τον καθιέρωσε, «Κάπου νυχτώνει» (Σ. Κουγιουμτζής), «Όλα καλά κι όλα ωραία» (Σ. Κουγιουμτζής), «Ο ουρανός φεύγει βαρύς» (Σ. Κουγιουμτζής), «Έτσι ειν’ οι ανθρώποι» (Σ. Τσώτου).
Αν και στιχουργός ο ίδιος, συνεργάστηκε με σπουδαίους στιχουργούς όπως το Μάνο Ελευθερίου, Σώτια Τσώτου, Μ. Μπουρμπούλη, Λευτέρη Παπαδόπουλο και ποιητές σαν τον Γ. Θέμελη, Ντ. Χριστιανόπουλο, και Κώστα Βάρναλη.
Αργότερα συνεργάστηκε με μια σειρά άλλων μεγάλων ερμηνευτών όπως τον Γιάννη Πάριο, την Άννα Βίσση, τον Γιάννη Μπογδάνο, τον Αντώνη Καλογιάννη, το Γιάννη Καλατζή και την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το «Κόκκινο φουστάνι».
Ακολούθησε μια σιωπή 11 ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη από το 1988.
Με πρόταση του Γιώργου Νταλάρα, επανήλθε στο προσκήνιο το 1998, με καινούργια κομμάτια βασισμένα στη βυζαντινή παράδοση, που ηχογραφήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τον Νταλάρα και την Αιμιλία Κουγουμτζή και συνοδεία χορωδίας, με τον τίτλο «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων».
Η τελευταία του δισκογραφική παρουσία το 2001 ήταν το “Έβρεχε ο κόσμος” με 11 τραγούδια που έγραψε για την κόρη του, Μαρία Κουγιουμτζή και τον Γιώργο Χριστοδούλου.
Ο συνθέτης έφυγε από την ζωή το Σάββατο 12 Μαρτίου 2005, στα 72 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς.
