«Ο Ράιαν Γκιγκς ήταν αυτός που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση σε εκείνη της γενιά. Ήταν ο μόνος που στην πραγματικότητα αποκαλούνταν παιδί θαύμα.
Όταν τον βάλαμε να κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών, βρεθήκαμε με ένα πρόβλημα που δεν είχαμε λάβει υπόψη, το φαινόμενο Giggs.
Ένας Ιταλός ατζέντης με πήρε τηλέφωνο όταν ο Ράιαν ήταν ακόμη παιδί και με ρώτησε...
«Τι κάνουν τα παιδιά σου;»
Απάντησα, «Ο Μαρκ τελειώνει το πανέπιστήμιο, ο Τζέισον εργάζεται στην τηλεόραση, ο Ντάρεν είναι ασκούμενος εδώ στην ομάδα».
Είπε...
 «Πούλησε μου τον Γκιγκς και θα τους κάνω πλούσιους».
Φυσικά, αρνήθηκα την προσφορά.
Η σύγκριση με τον Τζορτζ Μπεστ ήταν άμεση, αδύνατο να αποφευχθεί.
Για να φτάσει τα είκοσι χρόνια καριέρας στην πρώτη ομάδα, ο Ryan έχει σχεδιάσει πολύ καλά τη φυσική του προετοιμασία, η γιόγκα και οι προπαρασκευαστικές ασκήσεις είναι η βάση της μακροζωίας του στο ποδόσφαιρο.
Τελικά μόνο η ηλικία μας ανάγκασε να τον αφήσουμε να ξεκουραστεί, καθώς κατάφερε να παίζει πολλά παιχνίδια τη σεζόν γιατί η φυσική του κατάσταση ήταν απίστευτη.
Η ευφυΐα βοήθησε τον Ράιαν να κάνει τις απαραίτητες θυσίες σχετικά με την κοινωνική του ζωή, ήταν συγκρατημένος τύπος, αλλά ήταν το σημείο αναφοράς όλης της ομάδας, ήταν ο βασιλιάς, το αφεντικό.
Ο Γκιγκς γύρισε την πλάτη του στη φήμη και τη δημοσιότητα.
Απλώς δεν είχε τον χαρακτήρα να διατηρήσει αυτό το επίπεδο έκθεσης στα μέσα ενημέρωσης.
Ήταν μια εσωστρεφής προσωπικότητα.
Για να φτιάξεις αυτή τη ζωή, πρέπει να έχεις υψηλή ενέργεια για να ταξιδέψεις πάνω-κάτω στον κόσμο και να βάλεις το πρόσωπό σου μπροστά σε μια κάμερα, πρέπει επίσης να έχετε μια ορισμένη ματαιοδοξία, τη βεβαιότητα να γνωρίζετε ότι είστε φτιαγμένοι γι'αυτά τα πράγματα.
Ο Ράιαν Γκιγκς ήταν ό,τι πιο κοντά μπορεί να φτάσει στον Πήτερ Παν, ήταν αγέραστος».
Σερ Άλεξ Φέργκιουσον