''Ως προπονητής της Σερβίας, αποφασίζω να επισκεφτώ πάνω απ'όλα εκείνους τους προπονητές που είναι στη νοοτροπία τους να επιτίθενται.
Αποφασίζω να πάω στον Ζέμαν που προπονεί την Ρόμα για να μιλήσω για το 4-3-3 του που πάντα ''έκλεβε'' την παράσταση.
Μια όμορφη φιλία θα γεννηθεί από αυτή τη συνομιλία.
Δεν είχα επιστρέψει στην Τριγκορία από τότε που την άφησα το 1994.
Η επίσκεψή μου, μου επιτρέπει επίσης να μιλήσω με τον Τόττι, μετά από χρόνια ψυχρότητας και πειράγματος για την απουσία του στον αποχαιρετιστήριο ποδοσφαιρικό μου αγώνα.
Είμαι σε έναν καναπέ δίπλα στην πισίνα, ο Φραντσέσκο το μαθαίνει και βγαίνει με το συνηθισμένο του πρόσωπο γεμάτο ειρωνεία...
«Και τι κάνεις εδώ στο σπίτι μου; Ποιος σε κάλεσε; Ξέρεις ότι πρέπει να με ειδοποιήσεις πριν μπεις;».
Όλα αυτά με ένα χαμόγελο.
Έχει βρει τον τρόπο για να σπάσει τον πάγο.
Αλλά τον έβγαλα στην αντεπίθεση...
''Ήρθα να σου μάθω πώς να εκτελείς φάουλ, αφού στα τελευταία που βάρεσες ξέχασες την καμπύλη.''
Αγκαλιαζόμαστε...
Και όλοι οι προηγούμενοι καβγάδες ξεχνιούνται ανάμεσα σε ένα «σε βρίσκω μια χαρά, δεν άλλαξες» και ένα ''πώς είναι η οικογένειά σου;''
Σίνισα Μιχαίλοβιτς