"Σε όλη μου την ζωή είχα όνειρα που φαινόταν ακατόρθωτα σε όλους.
Όταν πήρα την Μίλαν, ήθελα η Μίλαν να γίνει η πιο δυνατή ομάδα στον κόσμο και τα κατάφερα.
Κέρδισα τα πάντα.
Έχω έντονα μέσα μου τις μνήμες απο το 1994.
Ήμουν στην Ρώμη για να πάρει η κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης και ως εκ τούτου δεν μπόρεσα να δω τον τελικό στην Αθήνα.
Πήρα τηλέφωνο τον Galliani στο τέλος του παιχνιδιού και μου είπε ότι κερδίσαμε 4-0.
Ωστόσο, μαζεύοντας όλα όσα έχουμε κερδίσει, υπάρχει ακόμα λίγη περηφάνια, το νιώθω μέσα μου.
Η Μίλαν είναι η αγαπημένη μου ομάδα.
Όταν η Μίλαν χάνει, η καρδιά μου είναι ραγισμένη.
Η Μίλαν και η Μόντσα είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Χαίρομαι όταν κερδίζει η Μόντσα, χειροκροτάω, αλλά δεν έχει μπει ακόμα στην καρδιά μου.
Δεν ξέρω αν θα είμαι τόσο ενθουσιασμένος όσο στο παρελθόν, αλλά το να βλέπω την Μίλαν θα είναι πάντα συναρπαστικό, παρακολουθώ την Μίλαν στην τηλεόραση.
Αγαπώ πολύ τον Μαλντίνι, είναι ο γιος και ο πατέρας των παικτών της Μίλαν.
Αγαπώ πολλά πράγματα και πρόσωπα από την δική μου Μίλαν.
Τον Γκούλιτ, τον Φαν Μπάστεν.
Ο μεγαλύτερος?
Ο Μπαρέζι!
Ένας φανταστικός παίκτης, ένας άνθρωπος με απίστευτη ειλικρίνεια, αγαπητός και σεβαστός από όλους, ακόμα και από τους αντιπάλους του».
 Σίλβιο Μπερλουσκόνι