«Μια φορά ο Παστόρε επέστρεψε από την εθνική ομάδα την Παρασκευή και ο Κόσμι αποφάσισε να μην τον αφήσει να παίξει για να τον αφήσει να ξεκουραστεί.

Στη θέση του επέλεξε να αφήσει τον Miccoli να παίξει μαζί με τους Bresciano και Cavani.

Ο Πρόεδρος Zamparini το έμαθε, οπότε τηλεφώνησε στον Cosmi και του είπε…

«Αν παίξει ο Miccoli και ο Pastore δεν παίξει, αθωώθηκες!»

Το έμαθα και το είπα στον Miccoli.

Τότε ο Φαμπρίτσιο πήγε στον Κόσμι και τον συμβούλεψε:

«Κύριε μη με βάζετε να παίjω…»

Ο προπονητής απάντησε: «Φαμπρίτσιο, ο πρόεδρος θέλει να παίξει ο Παστόρε, εγώ να παίξεις εσύ».

«Όχι κύριε, μη με φέρετε σε μπελάδες».

“Φαμπρίτσιο, το αποφάσισα. Απλά παίξε!”

Παρά την επιμονή του Cosmi, ο Miccoli δεν είχε όρεξη να παίξει εκείνο το ματς πρωταθλήματος και στο τέλος ο προπονητής παραιτήθηκε…

«Εντάξει, θα σε κάνω χαρούμενο, θα σε αφήσω έξω».

Έτσι ο Cosmi, για να μην αφήσει τον Zamparini να κερδίσει, αποφάσισε να κάνει άλλη μια κίνηση: Εκτός Pastore, Miccoli εκτός, Abel Hernández μέσα.

Τελικά ο προπονητής απολύθηκε…»