«Δεν είχαμε ιδιαίτερες τελετουργίες, ούτε μαγικούς κύκλους, ούτε ιδιαίτερες ομιλίες, όπως βλέπετε σήμερα.
Το μόνο τελετουργικό ήταν να δίνουμε ο ένας στον άλλο το χέρι και να το εννοούμε, ένα χτύπημα στην πλάτη και να καπνίζουμε ένα τσιγάρο πριν μπούμε στο γήπεδο.
Εγώ, ο Bomber Pruzzo, ο Bruno, ο Ramon Turone όλοι ήμασταν εκεί.
Βλέπω τους σημερινούς ποδοσφαιριστές με τα τεράστια ακουστικά τους και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να θυμώσω.
«Το κάνουμε για να εστιάσουμε στον αγώνα» λένε.
Ήταν αδιανόητο να κολλάμε ακουστικά στο κεφάλι μας για να συγκεντρωθούμε.
Πλάκα κάνουμε;
Η ομορφιά ήταν απλώς να ακούμε τα πάντα γύρω μας.
Πλησιάζαμε από την Τριγκορία στο Ολίμπικο και ήταν σόου, οι οπσδοί μας φώναζαν με τα ονόματά μας, μας επευφημούσαν, όταν μας βλέπανε να περνάμε με το λεωφορείο με τη συνοδεία.
Υπάρχει πιο όμορφη μουσική από αυτό; 
Και εσύ τι κάνεις?
Βάζεις ακουστικά!
Απομονώνεσαι από τι;
Αυτοί σε κάνουν να νιώθεις σαν λιοντάρι!
Απομονώνεσαι από τους οπαδούς που σε θαυμάζουν;
Που σ'αγαπάνε ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά??
Απομονωθείτε τότε.
Δεν ξέρω αν είναι μόδα. Αν είναι, με αηδιάζει.
Εμείς οι παίκτες στο πούλμαν τραγουδούσαμε τους ύμνους της Ρόμα, ο Antonello Venditti και ο Lando Fiorini στην κορυφή της φωνής μας.
Χτυπούσαμε γροθιές στα τζάμια για τον ρυθμό ή όταν συναντούσαμε κάποιον οπαδό της Λάτσιο που μας έβριζε. 
Ήταν ο ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου στην Piazzale degli Eroi, ένας τεράστιος οπαδός της Λάτσιο, που μας περίμενε κάθε φορά έξω από το μαγάζι και μας έβριζε τα πάντα... «Καθάρματα!» και απαντούσαμε «Σκάσε!».
Υπέροχα πράγματα.
Αυτά είναι που σε δυναμώνουν.
Και εσύ απομονώνεσαι??
Μου αρέσει να ακούω μουσική, με χαλαρώνει.
Μου αρέσει να ακούω όταν μπαίνω μόνος μου στο αυτοκίνητο σε ένα ταξίδι.
Μου κάνει παρέα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να οδηγώ μέρες και νύχτες, ακούγοντας το πέμπτη, το έκτη, τη ένατη του Μπετόβεν.
Αλλά χωρίς ακουστικά και χωρίς μουσική πριν από το παιχνίδι.
Περιβάλλον μόνο.
Έφτανα στο γήπεδο με το μυαλό στα άκρα, φορτωμένο δυναμίτη».
Σαμπίνο Νέλα