”Ειλικρινά, όταν ήμουν πέντε ετών, είχα ήδη φανταστεί τη ζωή μου γύρω από το ποδόσφαιρο.
Ήταν μέσα μου, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.
Είναι εύκολο ως παιδί να λες, ότι θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής, χωρίς να ξέρεις πραγματικά τι σημαίνει.
Δεν ήξερα πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει ένα όνειρο η ζωή.
Γιατί εκείνη τη στιγμή ήμουν ακόμα ένα από τα πολλά παιδιά της πόλης μας, τα οποία όλα έπαιζαν ποδόσφαιρο.
Ίσως το να κοιτάζω πίσω είναι αυτό που με έκανε διαφορετικό, να θυμάμαι απο που προέρχομαι.
Δεν ονειρευόμουν απλά να γίνω ο καλύτερος, το πίστευα πραγματικά.
Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς ποδόσφαιρο.
Όταν έμπαιναν τα αδέρφια μου στο σπίτι, έμενα έξω με την μπάλα μου, κλωτσώντας και κλωτσώντας…
Δεξί πόδι, αριστερό πόδι, συνέχεια.
Μου άρεσε να παίζω στην αυλή μας, δεν είχαμε πολύ μεγάλο σπίτι και κοιμόμουν στον καναπέ.
Από τότε που ήμασταν στη Βραζιλία, το σπίτι μας περιτριγυριζόταν από οπωροφόρα δέντρα.
Έτσι ντρίπλαρα αυτά τα δέντρα όταν δεν έμεναν τα αδέρφια μου μαζί μου για να τα ντριπλάρω.
Ενώ ήμουν εκεί έξω στην αυλή μου, σκεφτόμουν…
”Θα γίνω ο καλύτερος που υπήρξε ποτέ!”
Ρονάλντο