«Όταν έπαιζα στους μικρούς του Καλντόνο, ο προπονητής μου λεγόταν Zenere, ήταν ο φούρναρης της περιοχής.
Κάποτε με θύμωσε πολύ!
Ήταν Τρίτη.
Το προηγούμενο Σάββατο, προτίμησα να πάω για κυνήγι με τον πατέρα μου παρά να παίξω.
Δεν μπορούσα να πω όχι στον πατέρα μου.
Ο Ζενέρε, που στην εποχή του είχε παίξει στη Serie D, όταν με είδε να φτάνω στην προπόνηση, με κορόιδευε:
«Πως και ήρθες εδώ, πως και δεν πήγες για κυνήγι και ψάρεμα, καλώς ήρθες πίσω!».
Ηλίθιος.
Μου είχε πει να πάω για κυνήγι και ψάρεμα, και να αφήσω την μπάλα, πώς τολμούσε;
Έφυγα έξαλλος.
Αν είμαι περήφανος σήμερα, ναι είμαι τόσο περήφανος, ήμουν ακόμη περισσότερο εκείνη την εποχή.
Το επόμενο Σάββατο έγινε ένας σημαντικός αγώνας.
Τρεις συμπαίκτες μου έρχονται να με καλέσουν στο σπίτι.
Του απαντώ σταθερά...
 «Δεν έρχομαι».
Ώρες συζητήσεων, στο τέλος με πείθουν.
Ο πρόεδρος της ομάδας, ο υδραυλικός του χωριού, πριν το παιχνίδι μου λέει...
 «Να δούμε τι θα κάνεις σήμερα, γιατί έμαθα ότι είσαι μόνο για κυνήγι και ψάρεμα».
Στο πρώτο ημίχρονο πετυχαίνω πέντε γκολ.
Πηγαίνω στον πρόεδρο, τον κοιτάζω και τον ρωτάω...
 «Φτάνει αυτό, ή θέλεις κι άλλο;».
Για την ιστορία, στο δεύτερο ημίχρονο σκόραρα ξανά.
Τελείωσε 7-0».
Ρομπέρτο ​​Μπάτζιο