′′Μια μέρα κερδίζαμε με 2-0 και είπα στον Μπάτζιο να μπει δέκα λεπτά πριν το τελικό σφύριγμα.
Μου είπε…
-Κύριε, αλλά δεν είναι καλύτερα να μπει ένας αμυντικός??
Του είπα…
-Ρομπέρτο, μπες και κράτα την μπάλα, να μην πάει στους αντιπάλους.
Μπήκε στο γήπεδο, χωρίς αντίρρηση και για δέκα λεπτά είχε πάντα την μπάλα.
Αυτός ήταν ο Μπάτζιο!
Ένα φυσικό ταλέντο, ένας πρωταθλητής, που έπαιζε για το καλό της ομάδας.
Όταν έχεις έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα, δεν χρειάζεσαι αμυντικούς για να διαχειριστούν το αποτέλεσμα.
Απλά κλειδώνεις την μπάλα στο χρηματοκιβώτιο.
Η μπάλα στον Ρομπέρτο Μπάτζιο και καληνύχτα σε όλους.”
Κάρλο Ματσόνε
Στην παρακάτω ιστορία φαίνεται ακόμα καλύτερα, η λατρεία που του είχε…
”Κάποτε ο Μπάτζιο πήγε με τον σκύλο του στην προπόνηση.
Φτάνει ο Κάρλο Ματσόνε, βλέπει τον σκύλο, θυμώνει αμέσως και αρχίζει να ρωτάει…
-Τι είναι αυτός ο σκύλος, ποιος τον έφερε, τι κάνει εδώ??
Και μετά του απαντάνε…
”Είναι ο σκύλος του Ρομπέρτο Μπάτζιο…”
-Α, είναι ο σκύλος του Μπάτζιο…
Ταΐστε τον!”
