Αν δεν ζήσεις την αλάνα, δεν νιώσεις το παιχνίδι και όλα τα συναισθήματα που δίνει, δεν μπορείς να καταλάβεις πως οι εποχές εκείνες η όχι και τόσο μακρινές, ήταν αληθινές.
Δυστυχώς σήμερα, υπάρχει η τάση τα παιδιά να θέλουν να μεγαλώσουν από νωρίς.
Βγείτε και ζήστε το παιχνίδι. Να γεμίσουν οι γειτονιές, ζωή και παιδικές φωνές.
Εκείνο το σπίτι της γυναίκας που απειλούσε να ξεφουσκώσει την μπάλα αν κατέληγε στο μπαλκόνι της, ακόμα την θυμάμαι.
Και κάθε φορά που περπατάω μπροστά απο εκείνο το σπίτι, σχεδόν από συνήθεια, πάντα ανεβάζω τα μάτια μου για να δω μήπως η μπάλα μου είναι εκεί και νιώθω ακόμα σα να την βλέπω λίγο ξεθωριασμένη.
Ίσως να μην μεγαλώσουμε ποτέ, αλλά δεν πειράζει…
