Μερικές φορές ξυπνάς και κάτι σου λείπει.
Σου λείπει το καλοκαίρι, με τις ζεστές μέρες που έτρωγες κάτι γρήγορα και έτρεχες στην αλάνα.
Επεστρέφες αργά, με ανοιγμένα γόνατα και μια ιδρωμένη φανέλα.
Σου λείπει το γερμανικό, το μονό και οι κόντρες της παρέας.
Σου λείπει ο φίλος που έφερνε την μπάλα.
Σου λείπουν οι αγώνες ενάντια σε παιδιά άλλων χωριών.
Σου λείπουν οι τεράστιες συζητήσεις για το ποιος ήταν καλύτερος μεταξύ αυτού του παίκτη ή του άλλου.
Σου λείπει “το δοκαρι σώζει”
Σου λείπει η φραση “όποιος βάλει γκολ κερδίζει”.
Σου λείπει ο καλύτερος σου φίλος,οπου θα έπαιρνε το μέρος σου παντα.
Σου λείπει η μυρωδιά του καλοκαιριού, οπου αρχίζεις να την αισθάνεσαι τα απογεύματα του Ιουνίου.
Σου λείπει το παιχνίδι με τις ξεφούσκωτες μπάλες.
Σου λείπουν οι μέρες του Αυγούστου, όταν το χωριό γέμιζε ζωή.
Σου λείπει η θλίψη του Σεπτεμβρίου, όταν τα σχολεία ξανάνοιγαν και η καθημερινότητα γινόταν δύσκολη.
Σου λείπουν όλα αυτά.
Σου λείπουν ακόμα περισσότερο όταν βλέπεις τον δρόμο όπου έδωσες χιλιάδες μάχες, άδειο.
Παίξτε.
Βγείτε, τρέξτε,χαρείτε, ματώστε τα γόνατά σας.
Ονειρευτείτε.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο.
