«Την ημέρα που έφτασα στη Γιούβε φαινόταν ότι ήμουν άρρωστος, ήμουν λευκός σαν χαρτί, στεγνός, σκελετός.

Μετά δεν πήγε όπως το είχα σχεδιάσει, κατάλαβα αμέσως ότι εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να αγωνιστώ σε αυτά τα επίπεδα.

Ήρθα από την Άσκολι, όπου τα είχα πάει καλά, στο κεφάλι μου δεν σκεφτόμουν να παίξω αλλά ένιωθα δυνατός.

Αυτή ήταν η Γιούβε που είχε φτάσει στον τελικό στο Κάρντιφ, σκέφτηκα ότι αν η Serie A ήταν έτσι, δεν θα μπορούσα να παίξω σε αυτήν.

Πήγα δανεικός στην Αταλάντα αλλά η ιστορία δεν άλλαξε, μερικές εμφανίσεις εδώ κι εκεί, αλλά τον Ιανουάριο κατάλαβα ότι δεν θα παίξω ποτέ.

Ρώτησα αν υπήρχε κάποια ομάδα που με ήθελε, η Μπολόνια βγήκε μπροστά.

Έφτασα εκεί ένα βράδυ, ήταν Φεβρουάριος, το επόμενο πρωί ξύπνησα με δύο μέτρα χιόνι, αυτό ήταν το καλωσόρισμα από την πόλη που με φιλοξενεί και μένω εκεί εφτά χρόνια». Ρικάρντο Ορσολίνι