“Θεωρώ τον εαυτό μου καλό άτομο και όχι ένα κακό αγόρι, καθώς είναι μια ετικέτα αυτή που μου έχουν βαλει.
Δεν ενεργώ σαν ποδοσφαιριστής ή δημόσια φιγούρα, μπορώ να περπατήσω στις χειρότερες γειτονιές και να ζήσω κανονικά σαν άνθρωπος, μπορώ να δεχτώ τα κοπλιμέντα που δίνονται στους παίκτες, αλλά δεν είναι κάτι που ψάχνω.
Ψωνίζω απο το σούπερ μάρκετ, μπορώ να πιω ένα ποτήρι κρασί και να καπνίσω ένα τσιγάρο χωρίς να κρύβομαι.
Ακόμη και ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να καπνίσει.
Αν κρυφτώ σημαίνει ότι κρύβομαι απο τον κόσμο αν και δεν είναι ο τρόπος μου να ζω αυτός.
Στην Πιατσέντσα κέρδιζα χίλια ευρώ το μήνα, το ελάχιστο, αλλά για μένα και για την οικογένειά μου ήταν ήδη πολλά.
Προσπαθώ να διασφαλίσω ένα καλό βιοτικό επίπεδο για όλα τα μέλη της οικογένειάς μου.
Είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά εμπνέομαι από τη μητέρα μου Λίζι,την οποία έχασα πριν από λίγα χρόνια.
Ήταν το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου.
Δεν είχε τίποτα,αλλα μου έδωσε τα πάντα κάνοντας πολλές θυσίες “.
Ρατζα Ναϊνγκολάν
”Μπορώ να πω ότι ήμουν πάντα καλός σε όλες τις ομάδες που έπαιξα, πήγα πίσω στην Κάλιαρι τρεις φορές, αν είχα την ευκαιρία να γυρίσω στη Ρώμη, θα το είχα κάνει δέκα φορές.
Αυτή η πόλη με αγαπάει, όπως την αγαπώ κι’εγώ.
Πάντα γίνομαι συναισθηματικός όταν μιλάω για την Ρόμα.
Έκανα μια κακή επιλογή.
Αλλά δεν άλλαξα ποτέ για κανέναν.
Όταν δεν συμφωνώ με έναν άνθρωπο, δεν μπορώ ποτέ να προσποιηθώ και δυστυχώς έκανα μια επιλογή που μπορεί να μετανιώνω ακόμα και σήμερα.
Αλλά είμαι χαρούμενος για τα κατορθώματα της ομάδας γιατί ακόμα την αγαπώ πολύ.”