Όταν στα 16 του ήρθε στην Ελλάδα για να αγωνιστεί στον Π.Α.Ο.Κ., φαινόταν ότι είχε κάτι διαφορετικό και σύντομα άρχισε να ξεχωρίζει.

Παίκτη στα 206 εκατοστά και με τέτοιο καρπό δεν βλέπεις κάθε μέρα.

Στα 18 του οι Sacramento Kings τον επέλεξαν στο νούμερο 14 του ντραφτ του 1996 και δύο χρόνια μετά τον ενέταξαν στο δυναμικό τους, αφού πρώτα τον είχαν αφήσει, ευτυχώς για εμάς, τα δύο αυτά χρόνια στον “Δικέφαλο του Βορρά” όπου την τελευταία του χρονιά με τα ασπρόμαυρα πέτυχε 23.9 πόντους κατά μέσο όρο στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Χέρι φαρμάκι που έσταζε δηλητήριο, σέρβικη μπασκετική παιδεία και αδαμάντινος χαρακτήρας, τον βοήθησαν να γίνει αναντικατάστατο μέλος των εκπληκτικών Kings που μεσουρανούσαν στις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας.

Κέρδισε τον διαγωνισμό τριπόντων, για δύο συνεχόμενες χρονιές μάλιστα (2002-03), και έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που το κατόρθωσε.

Η καριέρα του το 2011 έκλεισε με τον πιο όμορφο τρόπο, μιας και πρόσθεσε στο παλμαρέ του το δαχτυλίδι του πρωταθλητή, με το Dallas και την υπόλοιπη παρέα του Dirk.

Ζηλευτές πορείες και με την εθνική Γιουγκοσλαβίας, κατακτώντας το χρυσό στο παγκόσμιο της Ιντιανάπολης το 2002 και το χρυσό στο EuroBasket της Τουρκίας το 2001.

Ο “Peja” σε 804 παιχνίδια στο ΝΒΑ μετρούσε 17 πόντους ανά αγώνα, με πάνω από 40% ποσοστό ευστοχίας σε προσπάθειες τριών πόντων.

Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει το σέρβικο μπάσκετ.

Απο Fudamentals