«Ο μπαμπάς είχε ALS, με το οποίο διαγνώστηκε μετά από επέμβαση για καρκίνο του εντέρου.
Επέλεξε να φύγει.
Πήρε τηλέφωνο τη μαμά μου και μας είπε ότι ήθελε υποβοηθούμενη καταστολή αμέσως.
Όλα ξεκίνησαν απο ένα πόνο στο χέρι και στο πόδι αλλά δεν του είπαμε τίποτα στην αρχή.
Κάναμε άλλες εξετάσεις και αποδείχθηκε ότι είχε καρκίνο του εντέρου, παρόλο που το νευρολογικό πρόβλημα στα πόδια του παρέμενε.
Τέλος πάντων, ο μπαμπάς χειρουργήθηκε και ο όγκος αφαιρέθηκε.
Μετά κάναμε άλλες εξετάσεις και και το πρόβλημα βγήκε.
Ο γιατρός μας είπε ότι ήταν ALS αλλά προτιμήσαμε να σιωπήσουμε για τον μπαμπά.
Όμως το είχε ήδη φανταστεί γιατί τα κινητικά προβλήματα ήταν εμφανή.
Από τότε τα πράγματα έχουν επιταχυνθεί και οι τελευταίοι μήνες ήταν πραγματικά καταστροφικοί, γιατί ο μπαμπάς δεν μπορούσε πλέον να κινηθεί, με δυσκολία ανέπνεε και το έκανε με τη βοήθεια ενός μηχανήματος από το οποίο δεν μπορούσε πλέον να αποκολληθεί. Τότε του συνέστησαν και την τραχειοτομή αλλά σε εκείνο το σημείο είπε «αρκετά»...
 «Θα ακολουθήσω την τύχη της ασθένειάς μου».
Μπήκε λοιπόν στον θάλαμο, όπου βρίσκονται οι ανίατοι ασθενείς και την επόμενη μέρα αποφάσισε να του κάνουν νάρκωση.
Είχε τις αισθήσεις του κι ας ήταν δύσκολο να μιλήσει, μας χαιρέτησε...
Πρώτα τον αδερφό μου που μένει στην Αμερική, μετά εμένα και τη μητέρα μου, κουβεντιάζαμε μισή ώρα για τα παλιά και την καλή ζωή μαζί.
Μετά ήρθε ο γιατρός, έβαλε τη βελόνα για υποβοηθούμενη καταστολή.
Σε 40 λεπτά κοιμόταν και την επόμενη μέρα ο μπαμπάς ήταν νεκρός».
Ο Τζιανλούκα Αναστάσι, για τον πατέρα του, θρύλο του ιταλικού ποδοσφαίρου, Πιέτρο Αναστάσι