14 Απριλίου 2012, ένα Σάββατο όπως πολλά άλλα.
Ολα τα μάτια είναι στραμμένα στην Σέριε Β, στον μεγάλο αγώνα Πεσκάρα-Λιβόρνο, όπου η Πεσκαρα με προπονητή τον Ζέμαν και τους Μάρκο Βεράτι, Τσίρο Ιμόμπιλε και Λορέντζο Ινσίνιε, σε τρομερή κατάσταση πετάει απο νίκη σε νίκη..
Το γήπεδο είναι κατηφορικό καθώς η Πεσκάρα,έπαιζε ένα πολύ όμορφο,επιθετικό ποδόσφαιρο.
Η Σεριε B εκείνη την εποχή, είχε μεγάλο ενδιαφέρον.
Στο τριακοστό λεπτό, σε μια επίθεση της Πεσκάρα, ένας παίκτης της Λιβόρνο πέφτει στο έδαφος, είναι ο Πιερμάριο Μοροζίνι.
Υπάρχει απογοήτευση. Κάποιος φωνάζει, κάποιος φέρνει τα χέρια του στο πρόσωπό του.
Ο Πιερμάριο δεν κινείται.
Το παιχνίδι διακόπτεται και ο παίκτης μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Ο Πιερμάριο Μοροζινι, θα χάσει την ζωή του στις 14.45 στις 14 Απριλίου 2012.
Ολόκληρος ο κόσμος του ποδοσφαίρου συγκεντρώθηκε αμέσως γύρω από την τραγωδία του Λιβόρνο.
Δεν έχει ξεχάσει κανείς τον Πιερμάριο.
Ο 25χρονος μέσος, που ανήκε στην Ουντινέζε, άφησε πίσω του μία ανάπηρη αδερφή.
Η τελευταία είναι το μοναδικό εν ζωή μέλος της οικογένειας, καθώς οι γονείς έχουν πεθάνει, ενώ ο μικρότερος αδερφός, που επίσης ήταν ανάπηρος, αυτοκτόνησε.
O Aντόνιο Ντι Νατάλε ο αρχηγός της Ουντινέζε δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος…
”Ξέρουμε την κατάσταση της αδερφής του και σαν ομάδα αποφασίσαμε να βοηθήσουμε γιατί έχει την ανάγκη μας.
Σας διαβεβαιώνουμε πως δεν θα την εγκαταλείψουμε.
Ήδη έχει χάσει όλη την οικογένειά της.
Είναι απαραίτητο να μείνουμε στο πλευρό της για όλη της τη ζωή.
Μας χρειάζεται και θέλουμε να τη βοηθήσουμε, τόσο για την ίδια όσο και για τον Πιερμάριο.”
Αντόνιο Ντι Νατάλε
