“Σκέφτομαι την καριέρα μου και όλα όσα έχω κερδίσει, δεν μετανιώνω που δεν έπαιξα για την Ρεάλ Μαδρίτης ή την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Είμαι Μιλανέζος και Μιλανίστα, γεννήθηκα με αυτά τα χρώματα.

Ο πατέρας μου ήταν ο αρχηγός που σήκωσε το πρώτο κύπελλο πρωταθλητριών της Μίλαν.

Στη συνέχεια κέρδισα πέντε.

Είναι μια τόσο όμορφη ιστορία, αυτή ανάμεσα στη Μίλαν και σε εμένα, που ήταν αδύνατο να σκεφτώ να φύγω.

Εδώ συνειδητοποίησα τον εαυτό μου ως ποδοσφαιριστή, ως άνθρωπος, ως άντρα, ως όλα.

Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ μια καριέρα σαν αυτή όταν έκανα το ντεμπούτο μου.

Ναι, υπήρχαν δύσκολες στιγμές, ένταση και κρίση.

Η αλήθεια είναι, ότι για να φύγεις από μια ομάδα σαν την Μίλαν εκείνων των χρόνων, έπρεπε να υπάρχουν δύο συστατικά…

Ο παίκτης να ήθελε να φύγει ή ο σύλλογος να ήθελε να σε πουλήσει.

Αυτό δεν μου έχει συμβεί ποτέ με την Μίλαν, στα 25 χρόνια καριέρας.

Δεν δίνω συμβουλές στα παιδιά μου.

Ξέρουν ήδη τα πάντα.

Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όταν αποφάσισαν να παίξουν ποδόσφαιρο.

Επειδή το ποδόσφαιρο σου επιτρέπει να σκέφτεσαι όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά την ομάδα.

Αρχίζεις να έχεις φίλους όλων των εθνοτήτων.

Γνωρίζεις την ζωή και τον κόσμο.

Πρέπει όμως να έχεις κάποιους κανόνες και στόχους.

Μη νομίζετε ότι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές δεν έχουν αγωνιστεί στη ζωή τους.

Όλοι οι ποδοσφαιριστές έχουν κάνει θυσίες για να γίνουν επαγγελματίες.

Κι’αν δεν έχεις αυτή την αίσθηση της θυσίας, δεν θα πας πουθενά.

Λίγο πολύ όλοι μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο, αλλά η διαφορά μεταξύ του να ξέρεις πώς να παίξεις και του να είσαι πρωταθλητής, είναι μια λεπτή γραμμή.

Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι μένουν πίσω, παρά το γεγονός ότι έχουν μεγάλες δυνατότητες, το δύσκολο είναι να δουλέψεις το ταλέντο με το μυαλό.”

Πάολο Μαλντίνι