«Πώς έζησα χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας, πριν γίνω ποδοσφαιριστής??
Η ανωνυμία ήταν πάντα η φιλοδοξία μου.
Ήλπιζα ότι κάποια στιγμή η φήμη θα εξασθενούσε και θα μπορούσα να ζήσω μια εντελώς «κανονική» ζωή. 
Πήγαινα στη Ρώμη για να κάνω διακοπές με τους γονείς μου.
Για όσους κάνουν μια ζωή σαν τη δική μου για χρόνια, ακόμα και το να πάτε για έναν καφέ με έναν φίλο είναι κάτι καινούριο και ευχάριστο.
Για μένα, αυτή η ηρεμία ανέκαθεν αντιπροσώπευε μια θέση που πρέπει να επιδιώκω. Αντίθετα, ακόμα κι αν σε σύγκριση με πολλούς συναδέλφους έχω καταφέρει να χαράξω κάποιον προσωπικό χώρο για τον εαυτό μου, ποτέ δεν μπόρεσα να αντέξω αυτά τα πράγματα.
Για όλα φταίει το Μουντιάλ στην Ιταλία το 1990.
Από τότε η φήμη μου είχε δεκαπλασιαστεί, με αναγνώριζαν παντού.
Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν ακόμα τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι κάμερες παντού, όπως τώρα, αυτοί οι αγώνες παρακολουθούνταν από όλους, σε όλο τον κόσμο.
Από τότε έφυγα και άρχισα να κάνω διακοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες…».
Πάολο Μαλντίνι