«Αντιμετώπισα χίλιους αντιπάλους, έπαιξα χίλιους αγώνες, αλλά πιστέψτε με, δεν υπήρχε τίποτα πιο όμορφο από το να τους σταματάω και να τους νικάω.

Εχουμε δωσει πολλές μάχες με τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και ήταν πολύ όμορφες γιατί ήξερες ότι υπήρχε ένας Αρχηγός που θα έδινε την ψυχή του για να μην χάσει αυτόν τον πόλεμο.

Με τον Κρίστιαν Βιέρι ήταν απόλυτα το ίδιο πράγμα, στο γήπεδο έδινε πάντα το 100%.
Θα σας πω γι'αυτό το επεισόδιο.

Ήταν πολύ μικρός και έπαιζε στη Γιουβέντους, αφού του έδωσα μια κλωτσιά στο πρώτο ημίχρονο, με έβρισε...

Όταν επιστρέψαμε στα αποδυτήρια, του είπα...
 
''Κρίστιαν, γιατί το κάνεις αυτό; "

Εκείνος απάντησε...
«Γιατί ζηλεύω την καριέρα σου, σε ζηλεύω και ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι μπορείς να με κλωτσήσεις για να με σταματήσεις... 
Αλλά είναι αλήθεια ότι παίζω εναντίον σου;»

Τον κοίταξα και έκπληκτος του απάντησα...
 «Κρίστιαν, τι λες, είσαι πολύ μικρός και αν σου έκανα τέτοια παρέμβαση σημαίνει ότι θα γίνεις κάποιος στον κόσμο του ποδοσφαίρου».

Όταν ήρθε στο Μιλάνο, ήταν αυτός που μου θύμισε αυτό το επεισόδιο και ξεσπάσαμε σε γέλια.
Δεν θα είχε νόημα να παίξω ποδόσφαιρο γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω τέτοιους παίκτες».

Πάολο Μαλντίνι