Εκείνο το βράδυ η ιστορία γράφτηκε με κεφαλαία γράμματα, σαν το ταξίδι της Νότιγχαμ Φόρεστ να μην ήταν ήδη το τέλειο και να ήθελε ακόμη μια πινελιά.

Επειδή αυτή η ομάδα, όχι μόνο είχε φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ως νεοφώτιστη, αλλά είχε κάνει επίσης ένα ηρωικό ταξίδι μέχρι αυτό το ιστορικό γεγονός, νικώντας δύο θωρηκτά όπως η Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι (φρέσκια ​​από δύο διαδοχικούς θριάμβους στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο) και την Κολωνία του Hennes Weisweiler.

Αυτή η ομάδα ήταν απλά εξαιρετική, χάρη στα αντανακλαστικά του Peter Shilton ανάμεσα στα δοκάρια, την κίνηση των Viv Anderson και Frank Clark στα άκρα, τη δύναμη των John McGovern και Bowyer στη μεσαία γραμμή και την ευελιξία του Garry Birtles-Tony…

Η ζωντάνια των Trevor Francis και John Robertson στα φτερά και πάνω από όλα από αυτόν ο Brian Clough, που μαζί με τον έμπιστο βοηθό του Peter Taylor υπέγραψαν τον άθλο μιας ζωής.

Το 1979 χάρη στην καταδυτική κεφαλιά του Τρέβορ Φράνσις, η Νότιγχαμ Φόρεστ νίκησε την Μάλμε, σηματοδοτώντας το πρώτο ιστορικό Ευρωπαϊκό Κύπελλο στην ιστορία της.

Και να σκεφτείς ότι η ιστορία τους σίγουρα δεν τελείωσε εκείνο το βράδυ…

Το μακρινό 1979 αποτελούσε ποσό-ρεκόρ η μεταγραφή του Φράνσις.
Με τη Νότιγχαμ Φόρεστ να χρυσώνει, τότε την Μπέρμιγχαμ για να αποκτήσει τον Τρέβορ Φράνσις…
Ο 25χρονος τότε επιθετικός είχε γίνει ο πρώτος παίκτης στην Αγγλία για τον οποίον δαπανήθηκε επταψήφιο ποσό, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ που δεν ήταν ούτε 500 χιλιάρικα!
Την παράσταση δε, την είχε κλέψει με τον τρόπο του ο εμβληματικός προπονητής της Φόρεστ, Μπράιαν Κλαφ, που είχε εμφανιστεί στην παρουσίαση του Φράνσις με αθλητική περιβολή και ρακέτα για σκουός…
Ο Κλαφ θα έλεγε αργότερα ότι το ποσό ήταν 999.999 λίρες, προκειμένου να μην πέσει στον ποδοσφαιριστή το βάρος του πρώτου παίκτη εκατομμυρίου, ωστόσο το ποσό εντέλει φέρεται να έφτασε τα 1.150.000 λίρες μέσω πρόσθετων ποσών που προβλέπονταν στη συμφωνία.
Ο Φράνσις πάντως θα έμενε στο Νότιγχαμ μονάχα για μια διετία, μετρώντας 37 γκολ σε 92 ματς, καθώς και τρεις τίτλους – δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup.
Θα αγωνιζόταν, αργότερα, σε Μάντσεστερ Σίτι, Σαμπντόρια, Αταλάντα, Ρέιντζερς, ΚΠΡ, Βόλονγκονγκ Σίτι και Σέφιλντ Γουένσντεϊ, προτού αποσυρθεί το 1994.

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στη Μαρμπέγια.