«Γεννήθηκα σε αγροτική οικογένεια.
Ο πατέρας μου νοίκιασε ένα αγρόκτημα, το οποίο στη συνέχεια μπορέσαμε να αγοράσουμε και να επεκτείνουμε χάρη στο ποδόσφαιρο.
Είναι και δουλειά και πάθος που μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση, ακόμα κι'αν σήμερα το να είμαι αγρότης και να ζω από τη γεωργία δεν είναι εύκολο.
Ήμουν τυχερός γιατί χάρη στο ποδόσφαιρο είχα τους πόρους να συνεχίσω, αλλά η γεωργία δεν σε κάνει πλούσιο και για όσους θέλουν να ξεκινήσουν από το μηδέν, σήμερα είναι πολύ δύσκολο.
Πάντα ήμουν δεμένος με τη γη μου.
 Όποτε μπορούσα, απολάμβανα μια βόλτα με το τρακτέρ μου, όπως και τώρα.
Και ως προπονητής λειτούργησε ως διέξοδος για το άγχος που σε κάνει να έχεις το ποδόσφαιρο και όσα συσσωρεύεις μέσα στην εβδομάδα.
Μη με λετε κύριο, δεν ένιωσα ποτέ σαν τέτοιος.
Στην εποχή μου είχα πολλούς συναδέλφους που έκαναν τα πάντα για να γίνουν αστέρια στον κόσμο του ποδοσφαίρου χωρίς να έχουν ανθρώπινη αξία.
Πάντα προτιμούσα να μην πουλάω στις εφημερίδες, δεν έδινα έμφαση στις επιτυχίες και δεν ανησυχούσα πολύ για τις ήττες.
Δούλεψα πολύ, σπούδασα και έμαθα από τους προπονητές που είχα όταν έπαιζα, αλλά ποτέ δεν αντέγραψα κανέναν.
Ποδοσφαιρική νοσταλγία; 
Μερικές φορές το σκέφτομαι, αλλά είμαι ικανοποιημένος με την τωρινή μου ζωή.
Δεν είμαι σαν άλλους προπονητές που τρελαίνονται χωρίς τον πάγκο.
Το μυαλό μου ήταν πάντα στην εξοχή μου, τα σκυλιά μου, το τρακτέρ μου, τα αυθεντικά μου πάθη και τώρα που μπορώ να τα απολαμβάνω όλη την ώρα, είμαι χαρούμενος.
Το ποδόσφαιρο ήταν η δουλειά μου και μου επέτρεψε να πετύχω τους στόχους μου, αλλά η ζωή μου είναι η γη».
Νέβιο Σκάλα