Οι γονείς του τον εγκατέλειψαν σε ηλικία δώδεκα ετών.
Εκείνος, τα αδέλφια του, οι αδελφές και τα ξαδέλφια του έμειναν στη θεία του για χρόνια και κοιμόταν έξι άτομα στο ίδιο δωμάτιο. Η θεία του ήταν φτωχή, φαγητό υπήρχε μόνο μία φορά την ημέρα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να εκπληρώσει το όνειρό του, να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
′′ Ενώ άλλοι έπεσαν στο έγκλημα και έμπλεξαν σε συμμορίες, ο Νάνι έκανε προπόνηση. Έπρεπε να περπατήσει αρκετά χιλιόμετρα την ημέρα για να προπονηθεί και να επιστρέψει, γιατί δεν είχε αρκετά χρήματα για να πληρώσει ταξί η λεωφορείο. Μερικές φορές αργούσε πολύ, η αστυνομία τον βοηθούσε και τον έφερνε σπίτι. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει από το να παίξει ποδόσφαιρο. “
Η θεία του, που τον μεγάλωσε.
