Στο ΝΒΑ, όλα ελέγχονται.
Οι ομάδες πληρώνουν εκατομμύρια για τα πόδια των αθλητών τους και θέλουν να έχουν λόγο ακόμα και για το τι κάνουν στον ελεύθερό τους χρόνο.
για διακοπές δεν πας χωρίς να το ξέρουν.
Πόσο μάλλον να παίξεις μπάσκετ σε άτυπα παιχνίδια με αγνώστους.
όμως, ένας παίκτης απαίτησε να εξαιρεθεί.
Ο Μάικλ Τζόρνταν.
Από την πρώτη του χρονιά στο NBA, ο Jordan δεν αρκέστηκε σε ένα τυπικό συμβόλαιο.
Είχε ήδη καταλάβει την αξία του.
Ζήτησε και πέτυχε να μπει μια ειδική πρόβλεψη:,η λεγόμενη “Love of the Game Clause”.
Τι σήμαινε αυτό; Ότι μπορούσε να παίζει μπάσκετ οποτεδήποτε, οπουδήποτε, με όποιον ήθελε, να ζητήσει την άδεια της ομάδας του. Μόνο αυτός.
Ήταν σαν να είχε νομική ασυλία για κάθε αυλή, κάθε προπονητήριο, κάθε streetball.
Η ρήτρα αυτή θεωρούνταν τρέλα για έναν επαγγελματία.
τραυματιζόταν; Αν χτυπούσε σε παιχνίδι που δεν ήταν “επίσημο”;
Kαμιά άλλη ομάδα δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο.
Καμία, εκτός από τους Bulls.
Επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή.
Ο ίδιος ο Τζόρνταν έλεγε ότι η αγάπη του για το παιχνίδι δεν περιοριζόταν στο NBA.
Ήθελε να παίζει και όταν δεν τον έβλεπαν.
Όταν δεν υπήρχαν κάμερες.
Ήταν παιδί που απλώς ήθελε μπάλα στα χέρια του.
Και αυτό δεν θα το διαπραγματευόταν.
Η “Love of the Game Clause” πέρασε στην ιστορία σαν η πιο ρομαντική και ταυτόχρονα πιο θρασύτατη ρήτρα σε συμβόλαιο NBA.
Κανείς δεν την είχε πριν.
Κανείς δεν την απέκτησε μετά.
ένα χαρτί που μόνο ο Jordan μπορούσε να παίξει και του το υπέγραψαν.
