Ο μεγάλος Μάρκο Φαν Μπάστεν, μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα.
Ο τελικός με την Μαρσέιγ ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του με τη Μίλαν, καθώς ο τραυματισμός του τον υποχρέωσε να διακόψει την επαγγελματική του καριέρα.
Δέχθηκε τρία πολύ σκληρά χτυπήματα.
Η εποχή δεν ήταν ακόμη ευνοϊκή για τους επιθετικούς από πλευράς διαιτησίας.
Στα 29 του χρόνια τελείωσε η καριέρα του…
Παρά τις προσπάθειες δύο χρόνων να ανακάμψει, στις 17 Αυγούστου 1995 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Η τελευταία ποδοσφαιρική παράσταση του «ιπτάμενου Ολλανδού» μπροστά στο κοινό της Μίλαν δόθηκε στις 18 Αυγούστου του 1995.
Σε φιλική αναμέτρηση με τη Γιουβέντους στο πλαίσιο του Trofeo Berlusconi περισσότεροι από 80.000 οπαδοί των «ροσονέρι» γέμισαν ασφυκτικά την ποδοσφαιρική σκάλα του Μιλάνου για να τον απολαύσουν για τελευταία φορά.

”Όταν σταματάει ένας παίκτης, μπορεί να καταλάβει τα σωστά και τα λάθη που έκανε.

Έχω κάνει πολλά άσχημα παιχνίδια, έχω χάσει γκολ που δεν χάνονται.

Μου λέτε ότι ήμουν ο καλύτερος αλλά η αλήθεια είναι ότι ήμουν μέλος μιας ομάδας μεγάλων πρωταθλητών.

Όλοι μου θυμίζουν εκείνο το γκολ, κόντρα στην Σοβιετική Ένωση με την εθνική Ολλανδίας.

Λένε ότι είναι το πιο όμορφο γκολ…

Αλήθεια;

Το έκανα έτσι γιατί πονούσε ο αστράγαλός μου.

Αλλιώς, αν το έπιανα ”πιο γεμάτα” δεν θα πήγαινε έτσι η μπάλα.

Έκανα τα πάντα για να επιστρέψω.

Πραγματικά τα πάντα.

Εφτασα πολύ πιο πέρα από τα όρια του πόνου.

Κάποτε σερνόμουνα για να πάω τουαλέτα, όλα άχρηστα.

Μετά, ήμουν ήδη χαρούμενος που περπατούσα και έμπαινα στον φούρναρη χωρίς να κουτσαίνω.

Έχω πάει παντού, γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, βελονιστές, σε όποιον είχε περισσότερα να προτείνει.

Αλλά κανείς δεν μπορούσε να ανακουφίσει αυτό τον πόνο.

Όλοι προσπάθησαν να με βοηθήσουν, με καλή θέληση.

Εκτός από δύο χειρουργούς που νόμιζαν ότι ήταν υπερβολικά σημαντικοί και το έπαιζαν Θεοί.

Ξαφνικά τα νιώθω όλα πολύ ξεκάθαρα, το συνειδητοποιώ.

Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ, υπό το βλέμμα ογδόντα χιλιάδων ανθρώπων στο Σαν Σίρο, είμαι μάρτυρας του αποχαιρετισμού μου.

Ο Μάρκο Φαν Μπάστεν, ο ποδοσφαιριστής, δεν υπάρχει πια.

Κοιτάς κάποιον που δεν υπάρχει.

Ένα φάντασμα.

Χειροκροτώ αλλά έχω ήδη φύγει.

Πέθανα σαν ποδοσφαιριστής εκείνη την ημέρα και ήμουν φιλοξενούμενος στην κηδεία μου.”

Μάρκο Φαν Μπάστεν