Σεντερ φορ ολκής.

Έπαιζε με πλάτη, έπαιζε με μέτωπο, ήξερε να βάζει σώμα, μπορούσε να σουτάρει έξω απο την περιοχή, είχε το τελείωμα, είχε φαντασία αλλά είχε και πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς, ειδικότερα στα γόνατα.

Μεγάλος παίκτης, με προσωπικότητα στο παιχνίδι του.

”Ο Ηρακλής ήταν η ομάδα που με έφερε στην Ελλάδα.

Ήξερα ότι είναι στις επτά καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος.

Όταν αγωνιζόμουν εγώ προσπαθούσαμε να κερδίσουμε θέση στην Ευρώπη.

Αυτός ήταν ο στόχος μας.

Είναι καλό να διεκδικήσει κάτι καλύτερο τα επόμενα χρόνια γιατί και ο Ηρακλής είναι μία σπουδαία και μεγάλη ομάδα με κόσμο που περιμένει πολλά.

Μερικές φορές παρακολουθώ ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, που συμμετέχει ο ΠΑΟΚ στην πολωνική τηλεόραση και κατά διαστήματα ψάχνω στο διαδίκτυο τη βαθμολογία και τι γίνεται στα ματς στην Ελλάδα, ποιος κέρδισε, ποιος έχασε…

Ο ΠΑΟΚ είναι η δεύτερη ομάδα μου μετά τη Λέγκια.

Σε κάθε παιχνίδι ο κόσμος γέμιζε το γήπεδο και οι φίλαθλοι τραγουδούσαν.

Ήθελα να παίξω σ’αυτό το γήπεδο.

Όταν σκέφτομαι τη Θεσσαλονίκη, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα ντέρμπι.

Με τον Ηρακλή είχα σκοράρει σε όλα τα ντέρμπι της Θεσσαλονίκης.

Μετά με τον ΠΑΟΚ, πέτυχα ένα χατ – τρικ κόντρα στον Ηρακλή και δύο γκολ στον Άρη.

Μετά και από αυτά έγινα από τους αγαπημένους των φίλων του ΠΑΟΚ.”

Απο την Ελλάδα, πρώτος τον πλησίασε ο Παναθηναικός, πολύ νωρίς το 1996, βρέθηκε πολύ κοντά στους πράσινους, αλλά η Λέγκια τον κράτησε στις τάξεις της.

Το όνειρο του ήταν η Μπουντεσλίγκα, αλλά δυστυχώς οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να κάνει την καριέρα που επιθυμούσε στην Γερμανία.