“Συνέβη όταν ήμουν στα αποδυτήρια λίγο πριν τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην Λίβερπουλ το 2018.

Δεν μπορούσα να ανασάνω.

Προσπάθησα να μην πανικοβληθώ.

Δεν μπορούσα να φάω, ούτε να κοιμηθώ.
Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να γράψεις ιστορία, νιώθεις ένα τεράστιο βάρος.

Για κάποιο λόγο όμως το ένιωθα τόσο έντονα.

Δεν είχα ποτέ ξανά στο παρελθόν τέτοιες κρίσεις και δεν ήξερα τι γινόταν.

Σκέφτηκα να καλέσω τον γιατρό, όμως φοβήθηκα πως θα έχανα τον τελικό.
Προσπαθούσα να ελέγξω τον εαυτό μου.

Σκέφτηκα πως τόσα παιδιά πάνω στον πλανήτη παίζουν ποδόσφαιρο και ονειρεύονται να αγωνιστούν σε ένα τελικό.

Όταν πάτησα το χορτάρι, δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Εκεί είπα στον εαυτό μου.

Εάν είναι να πεθάνω εδώ, ας πεθάνω.
Μετά από αυτό όμως ηρέμησα.

Όταν παρατήρησα τα φώτα και την μπάλα στην σέντρα, όλα άλλαξαν.

Ξαφνικά μου έφυγε το βάρος.
Ξέρετε είμαστε και εμείς άνθρωποι, όχι σούπερ ήρωες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα.”

Μαρσέλο