«Στην ιστορία του ποδοσφαίρου, υπάρχει ένας μικρός αριθμός παικτών που υπήρξαν οι καλύτεροι.

Πρέπει να διαλέξεις Πελέ, μετά πρέπει να διαλέξεις Μαραντόνα, αλλά μετά έχεις Ρονάλντο, δεν θα βάλω τον Ζιντάν, αν και παίξαμε μαζί στην Εθνική Γαλλίας, πρέπει να διαλέξω τον Ρονάλντο.

Έπαιζα στην Μίλαν όταν ήταν στην Ίντερ.

Η μόνη φορά που είδα τον Μαλντίνι να ανησυχεί ήταν όταν παίζαμε απέναντι στον Ρονάλντο.

Πάντα μου έλεγε…

”Μαρσέλ, πρέπει να μείνεις μαζί μου, χρειάζομαι τη βοήθειά σου.

Πρέπει να είμαστε δύο πάνω του.

Αν πάρει την μπάλα, επιταχύνει και δεν θα τον ξαναδούμε.”

Ήταν καταπληκτικός, ένας μάγος.

Όλο το γήπεδο ήταν ορθάνοιχτο, όταν είχε την μπάλα στα πόδια.

Σε κατάσταση σοκ, ολόκληρο το γήπεδο.

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο, εντός αγωνιστικού χώρου.

Ήταν τόσο άτυχος με τους τραυματισμούς, που πιθανότατα του πήραν πάνω απο το μισό των δυνατοτήτων του.

Χωρίς τραυματισμούς, θα μπορούσε να κάνει τα πάντα.

Ο μόνος που θα μπορούσε να δει στα μάτια τον Μαραντόνα.”

Μαρσέλ Ντεσαιγί

Όσοι είχαν την τύχη να τον θαυμάσουν, το γνωρίζουν πολύ καλά.