”Συνηθίζαμε να κάνουμε μίνι συζητήσεις, με Ρονάλντο, Ροναλντίνιο, Αντριάνο, πριν από κάθε παιχνίδι.

Θέλαμε να μαζευόμαστε πριν ξεκινήσει το παιχνίδι.

Ήταν μια τακτική για να τρομάξουμε τους αντιπάλους μας και μάλιστα, όταν κοιτούσατε τα πρόσωπά τους, βλέπατε ότι αναρωτιόντουσαν ” τι να συμβαίνει άραγε, τι ετοιμάζουν??”

Αυτό που μου άρεσε ήταν το γεγονός ότι όλοι είχαμε μοναδικές δεξιότητες και δεν αφήσαμε ποτέ τους αμυντικούς να πάρουν ανάσα. Αλλάζαμε θέσεις μεταξύ μας στα γρήγορα ώστε οι αμυντικοί να παραμένουν μπερδεμένοι σε όλο το παιχνίδι.

Ο καλύτερος παίκτης με τον οποίο έπαιξα ήταν ο Ρονάλντο, το Φαινόμενο…

Είδα τον Ρονάλντο και τα πράγματα είναι πολύ απλά, πολλές φορές με έκανε να σκέφτομαι…

‘Πως είναι δυνατόν??!!’

Από τους Βραζιλιάνους που κέρδισαν την Χρυσή Μπάλα μάλλον είμαι ο λιγότερο ταλαντούχος από όλους αλλά είμαι ίσως ο πιο επαγγελματίας από όλους…

Μόνο με το ταλέντο δεν θα τα κατάφερνα, οπως τα κατάφεραν οι υπόλοιποι.

Έτσι σκέφτηκα ότι έπρεπε να τρέξω περισσότερο από αυτούς τους τύπους “.

Κακά