Mainz, ή Magonza, για πολλά πολλά χρόνια ήταν «ο καρναβαλικός σύλλογος» αφού δεν είχε μεγάλη ποδοσφαιρική παράδοση και ταυτίστηκε απόλυτα με την πόλη και την παραδοσιακή γιορτή του καρναβαλιού.
Μετά από χρόνια ανωνυμίας είχε ανέβει στην Bundesliga το 1997 και μετά επέστρεψε για να ξεκινήσει στους βάλτους της Zweite Bundesliga.
Στην πραγματικότητα, το 2001 ήταν ακόμη μια οπισθοδρόμηση.
Για να σωθεί, μετά από αρνητικές εμπειρίες με διαφορετικούς προπονητές, ο μάνατζερ Χάιντελ επέλεξε ως νέο προπονητή έναν παίκτη, τον χαρισματικό ηγέτη της ομάδας.
Ο Γιούργκεν Κλοπ, μετά από τόσα χρόνια στο γήπεδο με την Μάιντς, δέχτηκε τη δουλειά και παραδόξως (και χάρη σε μια παραίτηση για την έλλειψη διπλώματος ευρεσιτεχνίας) οδήγησε την ομάδα σε μια ανέλπιστη σωτηρία.
Ο Klopp εδειξε έργο και το επόμενο έτος, ξεκίνησε με ανύπαρκτο προϋπολογισμό της αγοράς λόγω της ανακαίνισης του γηπέδου που αφορούσε τα ταμεία της ομάδας.
Παρόλα αυτά, ο Κλοπ, βοηθούμενος από τον έμπιστο του Ζέλικο Μπούβατς, δημιούργησε μια ομάδα που έπαιζε επιθετικό ποδόσφαιρο και έφτασε γρήγορα στην άνοδο στην Bundesliga στον τελευταίο γύρο.
Στο ματς του Βερολίνου με την Ουνιόν μια ισοπαλία ήταν αρκετή αλλά τελικά ήρθε μια ήττα στα τελευταία λεπτά που ακύρωσε το όνειρο.
”Ένιωσα σα να ήταν η ευκαιρία μιας ζωής που εξαφανιζόταν για πάντα.”
Την επόμενη χρονιά, το 2002/2003 η ομάδα βρέθηκε στην ίδια κατάσταση, με ένα μικρό πλεονέκτημα, στον τελευταίο γύρο χρειάστηκε να σκοράρει ένα γκολ παραπάνω από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης για να πάει στην Bundesliga.
Η Mainz κέρδισε 4-1 την Braunschweig και με το τριπλό σφύριγμα χρειάστηκε να περιμένει το τέλος του αγώνα των αντιπάλων, που ήταν ακόμα σε εξέλιξη με σκορ 4-3 για την Eintracht κόντρα στην Reutlingen.
Ο Κλοπ και οι παίκτες συγκεντρώθηκαν σε κύκλο γύρω από τον πρόεδρο της ομάδας που συνδέθηκε με την Φρανκφούρτη εκεί όπου η Άιντραχτ πέτυχε δύο γκολ στα τελευταία λεπτά. 6-3 και η Μάιντζ έκλαψε πάλι.
Τις επόμενες ημέρες, ενώ σε όλη τη Γερμανία κορόιδευαν (“The Unmovable”, “Masters of Suffering”), ο Κλοπ φόρτωσε παίκτες και ατμόσφαιρα ακόμα περισσότερο.
“Θα αναστηθούμε ξανά, είμαστε νέοι ακόμα, κανείς δεν πρέπει να τα παρατήσει.
Ξέρω ότι κάποιοι λένε ότι η Mainz δεν θα τα καταφέρει ποτέ, αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα, γιατί θα επιστρέψουμε.
Όποιος παίζει μαζί μας, είναι σε λάθος μέρος.
Πέρυσι χάσαμε έναν βαθμό, φέτος χάσαμε το όνειρο για ένα γκολ.
Ξέρετε τι θα συμβεί τώρα, σωστά; “
Την επόμενη σεζόν τα πράγματα είχαν πάρει μια τροπή πολύ δύσκολη, η περιοχή προβολής ήταν μεγάλη και ο Klopp φαινόταν πραγματικά σα να δυσκολεύεται.
Στη συνέχεια όμως, με μια σειρά μεγάλων αποτελεσμάτων, η Mainz έφτασε στο τελευταίο παιχνίδι για να παίξει την άνοδο.
Αυτή τη φορά η Mainz έπρεπε να κερδίσει και να ελπίζει ότι η Καρλσρούη θα μπλοκάρει την Άαχεν.
Η ομάδα κοίταξε τα φαντάσματα των δύο προηγούμενων ετών και ο Klopp προσπάθησε να εξορκίσει τον φόβο κρεμώντας ένα πανό στα αποδυτήρια λέγοντας «Jaaaaaaaa».
Ήθελε να βγάλει την πίεση δημιουργώντας την προοπτική μιας στιγμής χαράς.
Την Κυριακή η Μάιντς κέρδισε 3-0 σε ένα γεμάτο γήπεδο και το Άαχεν ηττήθηκε στην Καρλσρούη.
Τελικά το εγχείρημα έγινε πραγματικότητα.
Το ίδιο βράδυ έγινε ένα μεγάλο πάρτι στην Magonza, στην Gutenbergplatz και ο Jurgen Klopp χαρούμενος και διψασμένος από μπύρα και σαμπάνια αποφάσισε να πει μόνο ένα πράγμα…
“Jaaaaaaaaaa”.
Δεν υπήρχε έλλειψη έμπνευσης, υπήρχε χρόνος για ευχαριστήριες ομιλίες.
Εκείνο το βράδυ ήθελα να ουρλιάξω “Ναιιιιιiii” μπροστά σε όλο τον κόσμο.
Ένας άνθρωπος που μπόρεσε να πλοηγηθεί σε φουρτουνιασμένες θάλασσες χωρίς να τα παρατήσει και από εκείνες τις δύσκολες στιγμές βρήκε την δύναμη να μεγαλώσει και να γίνει ένας από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο.
Ο Γιούργκεν Κλοπ!
