”Παίξαμε εναντίον της Ουρακάν, στο γήπεδο μας, μια μέρα που έβρεχε πολύ.
Εκείνη την εβδομάδα ο Νίκο Γκαιτάν πουλήθηκε στην Μπενφίκα και ήθελε να παίξει το τελευταίο του παιχνίδι αλλά η Μπόκα δεν τον άφησε.
Λογικό ήταν γιατί αν τραυματιζόταν δεν θα μπορούσαν να τον πουλήσουν.
Ήθελε να παίξει και να τους χαιρετήσει όλους στο γήπεδο.
Έπεισε τους ανθρώπους της ομάδας και τον άφησαν να παίξει στο ματς.
Θα τον έβγαζαν στο εβδομήντα, για να τον χειροκροτούν οι φίλαθλοι.
Εν τω μεταξύ είχαμε μια αναγκαστική αλλαγή και μετά απο λίγο τραυματίστηκε και ο Γκάρι Μέντελ.
Όταν τελείωσε το πρώτο ημίχρονο είχα μια σύγκρουση με ένανα αντίπαλο και κουνήθηκε το γόνατο μου.
“Κάτι μου συνέβη” είπα.
Οι γιατροί μου είπαν να βγω αλλά τους είπα…
”Δεν βγαίνω σήμερα.
Ήδη κάναμε δύο αλλαγές και ο Γκαιτάν έπαιξε σήμερα για να πάρει το χειροκρότημα του κόσμου.
Τελειώνω το παιχνίδι και είμαι πτώμα αλλά ο κόσμος χειροκρότησε τον Γκαιτάν.
Τελείωσε το παιχνίδι και το γόνατο μου πρήστηκε.
Έσπασα τον μηνίσκο μου και μετά έκανα εγχείρηση.
Εκανα τα πάντα για τους συμπαίκτες μου.
Οταν τελειώνει το παιχνίδι, αν δεν έχω καμία επαφή μαζί σου δεν θα σου μιλήσω.
Αλλά στο γήπεδο είμαστε αδέρφια. “
Χουάν Ρομάν Ρικέλμε