”Αν ο Ντιέγκο έπαιζε σήμερα, τα ματς είτε δεν θα τελείωναν ποτέ είτε θα τελείωναν πάντα με πολλά γκολ.

Όταν ο Μαραντόνα ξεκινούσε με την μπάλα, προσπαθούσαν να τον σταματήσουν με κάθε τρόπο, με τους ισχύοντες κανόνες θα έβγαζε τουλάχιστον έξι αντιπάλους ανά παιχνίδι.

Για να αποφύγεις να του κάνεις φάουλ έπρεπε να τον αφήσεις να βγει απέναντι στο τέρμα και τότε ήταν αναπόφευκτο ότι οι αγώνες θα έληγαν 5 ή 6 – 0 για την ομάδα του.

Είμαι πιο χαρούμενος που γνώρισα τον Ντιέγκο περισσότερο ως άντρα παρά ως ποδοσφαιριστή.

Η φιλία μας κράτησε σαράντα χρόνια.

Ο Ντιέγκο και εγώ γνωριζόμασταν από το 1979.

Δυστυχώς η ζωή του τελείωσε πολύ νωρίς και με έναν άσχημο και μυστηριώδη τρόπο που είναι δύσκολο να αποδεχτεί κανείς.

Μόνο όσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν τον άνθρωπο μπορούν να καταλάβουν τι υπέροχη ανθρώπινη εμπειρία, παρά αθλητική, είχα μαζί του και πόσο μου λείπει ο Ντιέγκο.”

Μπρούνο Τζορντάνο