Ο Γερμανός στρατιώτης που έσωσε μια ολόκληρη ελληνική πόλη από την καταστροφή!
Ο Ηλίας Κόκκινος ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που όταν ήρθε στην Ελλάδα προσέφερε μεγάλο καλό.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιόζεφ Μπλέχινγκερ και γεννήθηκε το 1911 σε μία πόλη στα σύνορα της Δρέσδης. Βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος και ονομάστηκε Ηλίας Κόκκινος από το όνομα του πρώτου Λαμιώτη που σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο.
Η μητέρα του κατάγονταν από την Τσεχία, ο πατέρας του ήταν Αυστριακός και αυτός Γερμανός υπήκοος. Ήταν 30 χρόνων όταν ξέσπασε ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να στρατολογηθεί στον γερμανικό στρατό.
Τον πρώτο καιρό υπηρέτησε στην Πολωνία και ύστερα μετατέθηκε στην Ελλάδα. Η χώρα βρισκόταν υπό την γερμανική κατοχή και ο Μπλέχινγκερ ανέλαβε τη θέση του υπεύθυνου κλειδούχου στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λαμίας. Παρότι βρισκόταν στις υπηρεσίες του γερμανικού στρατού ο Μπλέχινγκερ δεν ήταν Ναζί και όσο μπορούσε βοηθούσε τους κατοίκους της περιοχής.
Δεν εμπόδιζε τους Λαμιώτες να κλέβουν τα τρόφιμα των Γερμανών από τα βαγόνια και απελευθέρωσε πολλούς Έλληνες που θα εκτελούνταν. Συνεργάστηκε με τον ΕΑΜ και ενημέρωνε τους αντάρτες για τις ενέργειες των Γερμανών.
Πολλοί άρρωστοι Έλληνες, μεταφέρθηκαν με τα γερμανικά τρένα νύχτα στην Λαμία, χάρη στον θαρραλέο Αυστριακό. Η πράξη του να εμποδίσει την καταστροφή της Λαμίας που σχεδίασαν οι Γερμανοί ήταν το αποκορύφωμα της δράσης του. Στις 18 Οκτωβρίου 1944 οι Γερμανοί εγκατέλειπαν επιτέλους τη Λαμία.
Στην πόλη παρέμειναν μόνο πέντε Γερμανοί με εντολή να ανατινάξουν όσα κτίρια και εγκαταστάσεις της πόλης μπορούσαν, όταν τα στρατεύματα θα έχουν απομακρυνθεί. Τα πυρομαχικά τοποθετήθηκαν στις αποθήκες του στρατοπέδου με στόχο να εκραγούν τις πρωινές ώρες. Ο Μπλέχινγκερ έμαθε από τις προηγούμενες μέρες τις επιδιώξεις των Γερμανών. Το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου μαζί με έναν Ιταλό, ονόματι Μάριο πήγε στο στρατόπεδο και έκοψε τα καλώδια των εκρηκτικών.
Στη συνέχεια οι ΕΑΜίτες φρόντισαν να τον φυγαδεύσουν μακριά από το στρατόπεδο, κοντά στο χωριό Αυλάκι. Το επόμενο πρωί οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στην εκκλησία για να γιορτάσουν την γιορτή του Αγίου Λουκά.
Η είδηση ότι η Λαμία θα καιγόταν έκανε τον γύρο της πόλης και πολλοί άρχισαν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους. Ο Μπλέχινγκερ όμως είχε καταφέρει να αποτρέψει την ολική καταστροφή και μόνο κάποιες μικρές εκρήξεις ακούστηκαν.
Ο Μπλέχινγκερ δεν έφυγε ποτέ ξανά από την Ελλάδα, παντρεύτηκε την Αγγελική Καρακώστα και απέκτησε έναν γιο.
Ασχολήθηκε με τη βυζαντινή αγιογραφία και πέθανε το 1995. Ταπεινός μέχρι το τέλος ποτέ δεν επιδείκνυε τις πράξεις του και όταν του ζητούσαν να μιλήσει έλεγε: «Γράψτε πως είμαι Έλληνας δημοκράτης, τίποτε άλλο».
Πηγή: dinfo
Στις 17 Οκτώβρη, παραμονές του Αγ.Λουκά, ενώ ετοιμαζόταν να αποχωρήσει με τα γερμανικά στρατεύματα, πληροφορήθηκε από τον σύνδεσμό του Μαρία (εταίρα στους οίκους ανοχής των Γερμανών, στην πλατεία Λαού), πως οι γερμανοί είχαν τοποθετήσει εκρηκτικά στο στρατόπεδο Τσαλτάκη (όπου γινόταν ανεφοδιασμός της Μ.Ανατολής,λόγω της καταστροφής της γέφυρας του Γοργοποτάμου) ώστε να ανατινάξουν τα πυρομαχικά του στρατοπέδου, κατά την αποχώρηση τους. Ζήτησε απο τη Μαρία, να τον φέρει σε επαφή με τον ιταλό φίλο της τον Μάριο και κανόνισαν να βρίσκεται ο ιταλός σκοπός στη νότια πύλη του στρατοπέδου για να μπορέσει ο Γιόζεφ να εισχωρήσει εντός.Κατέστρεψε τους μηχανισμούς και τα καλώδια πυροδότησης εκρηκτικών και πυρομαχικών, ματαιώνοντας την ανατίναξη .Αποχωρώντας απο το στρατόπεδο,φυγαδεύτηκε από Λαμιώτη αντιστασιακό, του ΕΛΑΝ, τον “Νίκο” (Αθ.Τσεκούρα) προς Ροδίτσα-Μαυρομαντήλα -Αγ.Μαρίνα- Στυλίδα, όπου τον περίμεναν αντιστασιακοί του ΕΛΑΝ να τους ενημερώσει για το σαμποτάζ, ώστε να εισέλθουν στην Πόλη.
Επί υπουργού εσωτερικών Η. Τσιριμώκου, με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, του δόθηκε η Ελληνική Ιθαγένεια (1965).
Ασχολήθηκε με την Διαφήμιση και την βυζαντινή αγιογραφία, δημιουργώντας το ατελιέ «Λουξ» στην συνοικία ” 7 Βρύσες”. Έργα του βρίσκονται σε αρκετές εκκλησίες της Φθιώτιδας και άλλων περιοχών της Ελλάδας.
Στις 18 Οκτωβρίου 1979 (γιορτή του Αγίου Ευαγγελιστή Λουκά), μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου επί δημαρχίας Αντώνη Φίλη,τιμήθηκε με το Αργυρό μετάλλιο τιμής της Λαμίας, για την προσφορά του στον τόπο. Με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων του ΕΑΜ, βραβεύτηκε και επισήμως από την Π.Ε.Α.Ε.Α, με μετάλλιο και δίπλωμα, για την προσφορά του (1991).
Κατά τη διάρκεια της ζωής του , έδωσε πολλές συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εφημερίδες. Πλήθος άρθρων έχουν γραφτεί γύρω από το όνομά του, με θέμα την προσφορά του.
Την παραμονή της εορτής του Αγ. Λουκά, μετά από πρόσκληση μετέβαινε σε δημοτικά σχολεία της Πόλης, για να μιλήσει για το έργο και τη δράση του.
Την 18η Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά, πολιούχου της Λαμίας ήταν επίσημος προσκεκλημένος.
Ο Ηλίας Κόκκινος απεβίωσε στις 23/09/1995, στη Λαμία. Έζησε μακριά από την δημόσια προβολή. Όταν τον ρωτούσαν, για τη δράση του, απλώς έλεγε…
«Δεν θέλω τίποτα, δεν ζητάω τίποτα. Γράψτε πως είμαι Έλληνας δημοκράτης… τίποτα άλλο».
