“Έφτασα στο Άμστερνταμ το 1966 ακριβώς την ημέρα μεγάλων διαδηλώσεων και επεισοδίων.

Στηn διαδρομή με το ταξί είδα χιλιάδες νέους στους δρόμους να φωνάζουν σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα.

(Το τριήμερο 13-15 Ιουνίου του 1966, το Άμστερνταμ γνώρισε εργατικές ταραχές.

Τα επεισόδια πυροδοτήθηκαν από τον θάνατο οικοδόμου διαδηλωτή, ο οποίος παρασύρθηκε από αστυνομικό όχημα και ακολούθησε απεργία και πορεία διαμαρτυρίας.

Οι ταραχές απέκτησαν μεγαλύτερες διαστάσεις μετά την είσοδο στο προσκήνιο των Ολλανδών αναρχικών “πρόβο” και όταν τελικά υποχώρησαν, άφησαν πίσω τους 81 πολίτες και 28 αστυνομικούς τραυματίες.)
Με πήγαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσω τον αγώνα του Άγιαξ με την PSV και έπρεπε να καθίσω ανάμεσα στον πρόεδρο και τον διερμηνέα.
Eίδα έναν παίκτη εκεί εκπληκτικό…

Ήταν ψηλός και χλωμός, αλλά όταν είχε την μπάλα στα πόδια του ήταν υπέροχος, έμοιαζε με τον Πυθαγόρα με σορτσάκι.
Ρώτησα ποιος ήταν και μου είπαν ότι προερχόταν από την ακαδημία νέων και ήταν 19 ετών.
Ήμουν τρομοκρατημένος απο το ταλέντο του…
Ο Κρόιφ ήταν η ιδιοφυΐα από αυτή την άποψη.
Ενώ έπαιζε, μπορούσε να δει πού ήταν κάθε άλλος παίκτης στο γήπεδο ή πού θα κινηθεί.
Ήταν πάντα τρεις κινήσεις μπροστά από τους άλλους και οι ενέργειές του δημιουργούνταν για να διαμορφώνει τον χώρο.
Από το δημοσιογραφικό θεωρείο ήταν σαν να παρακολουθούσα μάθημα αρχιτεκτονικής”.

Βέλιμπορ Βάσοβιτς