Κάποιος το ήθελε, ίσως η μοίρα ή ίσως η τύχη.
Κάποιος το φρόντισε να είναι εκεί το τέλος.
Έπρεπε να υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία και στην πραγματικότητα, υπήρχε.
Ήταν στην Αθήνα.
Έτσι ήρθε μια νύχτα του Μάη, η επιθυμία για εκδίκηση και ο μύθος γεννήθηκε.
Ένας υπέροχος μύθος που θα παραμείνει.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι θρύλοι δεν ξεχνιούνται και ότι οι ήρωες έχουν την καθαγίαση για κάθε μία από τις πράξεις τους..
Στην γούρικη Αθήνα, η Μίλαν κατέκτησε το έβδομο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της εν έτει 2007.
“Λίγες ώρες πριν τον τελικό, ανακοίνωσα την ενδεκάδα, απλά δεν είχα αποφασίσει αν θα παίξει ο Τζιλαρντίνο η ο Ιντζάγκι.
Ο Τζιλαρντίνο, ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση αλλά ο Πίπο, είναι ο Πίπο.
Αλήθεια, φαινόταν εξουθενωμένος αλλά ήξερα ότι ζούσε γι’αυτά τα παιχνίδια.
Κάτι τέτοια ήθελε, γι’αυτά ζούσε.”
Κάρλο Αντσελότι για τον Φιλίπο Ιντζάγκι
Μίλαν (Αντσελότι): Ντίντα, Όντο, Νέστα, Μαλντίνι, Γιανκουλόφσκι (80’), Γκατούζο, Πίρλο, Αμπροζίνι, Ζέεντορφ (92’), Κακά, Ιντζάγκι (88’) – Καλάντζε (80’), Φαβάλι (92’), Τζιλαρντίνο (88’)
Λίβερπουλ (Μπενίτεθ): Ρέινα, Φίναν (88’), Κάραγκερ, Άγκερ, Ρίισε, Αλόνσο, Μασεράνο (78’), Πέναντ, Ζέντεν (59’), Τζέραρντ, Κόιτ – (Αρμπελόα 88’), Κιούελ (59’), Κράουτς (78’).
Γκολ: (45′ 82′ Ιντζάγι – 89′ Κόιτ)
«Η ήττα πριν δυο χρόνια θα με στοιχειώνει για πάντα. Τώρα όμως είναι ώρα να πανηγυρίσουμε!»
Δήλωνε ο Τζενάρο Γκατούζο
