Πιθανότατα πολλοί δεν έχουν ακούσει σχεδόν ποτέ για το Rot-Weiss Essen, γιατί ακόμα και σήμερα είναι ένας σύλλογος που βολοδέρνει στις φτωχογειτονιές του γερμανικού πρωταθλήματος. Ωστόσο, υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία η Ροτ-Βάις Έσσεν ήταν μια από τις πιο δυνατές ομάδες στη Δυτική Γερμανία, τόσο πολύ που μπόρεσε να κερδίσει ένα πρωτάθλημα Γερμανίας το 1954-1955 και ένα Κύπελλο Γερμανίας το 1952-1953 και να καυχηθεί για έναν παίκτη μεγάλου διεθνούς κύρους, τον Χέλμουτ Ραν. Για να καταλάβουμε πλήρως ποιος είναι ο Χέλμουτ Ραν, σκεφτείτε απλώς ότι σημείωσε 21 γκολ για την εθνική ομάδα και τα 10 από αυτά τα σημείωσε σε δύο Μουντιάλ, το 1954 και το 1958 και ότι ακόμη και το 1958 τερμάτισε δεύτερος μόνο μετά τον Ρειμοντ Κόπα στην κούρσα για τη Χρυσή Μπάλα, ως παίκτης της Rot-Weiss Essen. Αλλά ο Χέλμουτ Ραν σίγουρα δεν σταμάτησε μόνο στο να σκοράρει 10 γκολ στο Παγκόσμιο Κύπελλο, δεδομένου ότι είναι από κάθε άποψη εθνικός ήρωας στη θρυλική αναμέτρηση στο περίφημο Θαύμα της Βέρνης το 1954 απέναντι στην Μεγάλη Ουγγαρία. Κατά συνέπεια, όταν μιλάμε για τον Χέλμουτ Ραν, μιλάμε για έναν από τους πρώτους μεγάλους πρωταθλητές από τη μεταναζιστική Γερμανία (μαζί με τον Φριτς Βάλτερ, τον τεχνικό φάρο αυτής της ομάδας), ικανό να γράψει μια πολύτιμη σελίδα για το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που κέρδισαν οι Γερμανοί στην ιστορία τους. Χέλμουτ Ραν, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Der Boss ''Το αφεντικό''.
Ο Ραν ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες νέων της Άλτενεσεν 1912, στην οποία έπαιξε από το 1938 έως το 1946.
Στη συνέχεια πήγε στην πρώτη ομάδα της Έλντε 09, για την οποία σημείωσε συνολικά 52 γκολ.
Τη σεζόν 1950–51, έπαιξε για την Σπόρτφροϊντε Κάτερνμπεργκ.
Ήταν πιο επιτυχημένος όταν έπαιξε για την Ροτ-Βάις Έσσεν τη σεζόν 1951–1959.
Η ομάδα κέρδισε τον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας το 1953 και κέρδισε το Πρωτάθλημα Γερμανίας το 1955.
Για ένα χρόνο, από το 1959 έως το 1960 έπαιξε στην Κολωνία και το 1960 εντάχθηκε στην ολλανδική Σπόρτκλουμπ Ένσχεντε.
Ξεκίνησε να παίζει για την Ντούισμπουργκ στην Μπούντεσλιγκα το 1963.
Ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1965 λόγω ενός προβλήματος στο γόνατο και μαζί με τον Χανς Σέφερ, ήταν ένα από τα τελευταία μέλη της ομάδας που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 που αποσύρθηκε.
Η θρυλική του υπόσταση στο γερμανικό ποδόσφαιρο δημιουργήθηκε από το ηρωικό επίτευγμα της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954.
Η Γερμανία, της οποίας τα μέλη της ομάδας ήταν έκπληκτοι που βρέθηκαν στον τελικό, έπαιζε με την Ουγγαρία, η οποία δεν είχε χάσει ούτε έναν αγώνα για τέσσερα χρόνια μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και είχε ήδη νικήσει τη Γερμανία με 8-3 στη φάση των ομίλων νωρίτερα στη διοργάνωση.
Η Γερμανία έμεινε πίσω με 0-2 μετά από μόλις 8 λεπτά, αλλά στη συνέχεια ισοφάρισε σε 2-2, με τον Ραν να δίνει ασίστ στο πρώτο γερμανικό γκολ και να σκοράρει το δεύτερο.
Με έξι λεπτά να απομένουν, ο Ραν δέχθηκε τη μπάλα λίγο έξω από την μεγάλη περιοχή πριν περάσει δίπλα από έναν Ούγγρο παίκτη και καταφέρνει να σουτάρει στην κάτω αριστερή γωνία με το πιο αδύναμο αριστερό του πόδι λίγο πριν του γίνει τάκλιν.
Η μπάλα πήγε στο πίσω μέρος των διχτυών και η Γερμανία κέρδισε το παιχνίδι με 3–2 επί της φαινομενικά αήττητης ουγγρικής ομάδας.
Αυτός ο αγώνας είναι γνωστός στη Γερμανία ως «Το θαύμα της Βέρνης» (Das Wunder von Bern), λόγω του σκηνικού που μοιάζει με το «Δαβίδ εναντίον Γολιάθ» και γενικά θεωρείται ως βασικό μέρος της ανοικοδόμησης του ηθικού του γερμανικού λαού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Ραν ήταν επίσης μέρος της γερμανικής ομάδας που έφτασε στους ημιτελικούς στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.
Με το γκολ του εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, έγινε τότε ο τρίτος κορυφαίος σκόρερ σε Παγκόσμια Κύπελλα, με συνολικά 10 γκολ (πίσω από τους Ζιστ Φονταίν και Σάντορ Κότσις) και επίσης ο πρώτος παίκτης που σημείωσε τουλάχιστον τέσσερα γκολ σε δύο διαφορετικά Παγκόσμια Κύπελλα.
Ο Ραν έπαιξε σε 40 αγώνες και σημείωσε συνολικά 21 γκολ.
Ήταν γνωστός ως Der Boss («Το Αφεντικό») λόγω της ηγεσίας του στο γήπεδο και περιστασιακά ως «Το κανόνι από το Έσσεν».
Αφού αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο, ο Ραν ξεκίνησε τη δική του αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στο Έσσεν-Άλτενεσεν, κατά μήκος της οδού Άλτενεσενερ.
Ήταν γνωστός για την καλή αίσθηση χιούμορ του και τη χαρά και την ικανότητά του να μιλάει με άλλους.
Το 1953 παντρεύτηκε την Γκέρτι Σέλερ και το ζευγάρι απέκτησε δύο γιους, τον Ούβε (γενν. 1954) και τον Κλάους Ραν.
Πέθανε δύο μέρες πριν από τα 74α γενέθλιά του, στο Έσσεν.
Η ταινία Το θαύμα της Βέρνης αφιερώθηκε σε αυτόν από τον σκηνοθέτη Ζύνκε Βόρτμαν.
Στις 11 Ιουλίου 2004, 50 χρόνια μετά τον αγώνα της Βέρνης, ένα άγαλμα του Ραν σε πραγματικό μέγεθος τοποθετήθηκε κοντά στο Στάδιο Γκέοργκ-Μέλχες στο Έσσεν, στην πλατεία που πήρε το όνομά του.
