«Η χρονιά με τον Ζέμαν ήταν η καλύτερη γιατί ανακάλυψα ένα μη ιταλικό στυλ ποδοσφαίρου.
Όταν γνώρισα τον Ζέμαν, ανακάλυψα μια διαφορετική γραμμή σκέψης, έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπω το ποδόσφαιρο.
Η προετοιμασία περιελάμβανε μια πολύ σκληρή δουλειά με τετραήμερους μικροκύκλους στους οποίους προπονούμασταν πολύ από σωματική άποψη, ειδικά το πρωί.
Το απόγευμα τρέχαμε πολύ με την μπάλα.
Μας έλεγε συχνά, κοντά στα φιλικά ή στο Κύπελλο Ιταλίας, να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά κατά την προετοιμασία γιατί ο αγώνας θα ήταν το ρεπό μας.
Την πρώτη εβδομάδα φάγαμε ελάχιστα, μπήκαν στη σειρά όσοι έφτασαν εκτός φόρμας με λίγα παραπάνω κιλά.
Με όλο το τρέξιμο που κάναμε και το λίγο που φάγαμε, για ποσότητα μιλάω, ήταν
δύσκολο να μην είσαι σε καλή φόρμα. 
Είχε εμμονή με τα κιλά, μας ζύγιζε πάντα ακόμα και μέσα στη χρονιά.
Είχε καθιερώσει πρόστιμα, τιμωρούνταν όσοι ξεπερνούσαν το ιδανικό τους βάρος.
Ως μέσος υπέφερα πολύ από τη δουλειά του, αλλά οι επιθετικοί και οι αμυντικοί ακόμα περισσότερο.
Μιλάω ειδικά για τον Βούτσινιτς, τον Μποζίνοφ και τον Κόναν.
Τις πρώτες μέρες είδα κόσμο να κάνει εμετό.
Γιατί δουλεύαμε σκληρά και τρώγαμε λίγο, σύμφωνα πάντα με το μενού του.
Την πρώτη εβδομάδα ο Ledesma λιποθύμησε, ενώ ο Konan ένιωθε άσχημα.
Κατά τη διάρκεια μιας σεζόν συμβαίνει η ομάδα να υφίσταται φόρτο εργασίας και να έχει μια μικρή πτώση.
Όταν επέστρεφαν οι διεθνείς από τους αγώνες τους, ήταν πολύ κουρασμένοι.
Μια μέρα λοιπόν δέχτηκα τα αιτήματα της ομάδας και πριν ξεκινήσω την προπόνηση έκανα την πρότασή μου στον Ζέμαν μπροστά στο γκρουπ.
«Κύριε, αν είναι δυνατόν σήμερα δεν θα θέλαμε να φορτώσουμε πολύ γιατί κάποιοι είναι λίγο κουρασμένοι».
Πρώτα κοίταξε γύρω του, μετά από μερικά δευτερόλεπτα απάντησε με τον συνήθη καθησυχαστικό του τόνο. 
«Ο Τζιακομάτσι θέλει να γίνει προπονητής, κρατήστε το,
σφύριζω και κατευθύνει την προπόνηση».
Λοιπόν, συχνά μετέφερε τα μηνύματά του μέσω ειρωνείας.
Εκείνη τη στιγμή ανέκτησε τη θέση του και την ιδέα ότι οι βεβαιότητες του τεχνικού δεν πρέπει ποτέ να υπονομευτούν».
Γκιγιέρμο Τζιακομάτσι