“Ο Ιγκουαΐν δεν ήταν ακόμα είκοσι χρονών, είχα επιστρέψει πρόσφατα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Έτυχε να δω κάποιες κασέτες, κινούνταν πολύ και συμμετείχε πάντα στη δράση, μου άρεσε αμέσως.

Μαζί με τον Φράνκο Μπαλντίνι και τον Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς αποφασίσαμε να στοιχηματίσουμε σε μερικούς ενδιαφέροντες νεαρούς Νοτιοαμερικανούς.

Ολοκληρώσαμε τις αγορές δύο Αργεντινών, του Γκάγκο και του Ιγκουαΐν και ενός Βραζιλιάνου, του Μαρσέλο.

Οι μεταγραφλες ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες και πιστεύω ότι και οι τρεις απέδειξαν την αξία τους.

Αφού τον είδαμε για πολύ καιρό σε βίντεο θα μπορούσα να πω ότι ήξερα ήδη πολύ καλά τον Gonzalo όταν έφτασε, αλλά στην προπόνηση μπόρεσε να με καταπλήξει ξανά.

Μόλις έφτασε αμέσως τέθηκε διαθέσιμος, δούλεψε πολύ για να βελτιωθεί τεχνικά.

Έδειχνε πάντα μια θέληση για γκολ και μεγάλη αποφασιστικότητα, αλλά ποτέ δεν ήταν στατικός επιθετικός, έδειξε μια μοναδική ικανότητα να κινείται και να επιτίθεται στο τέρμα. Στη συνέχεια μεγάλωσε πολύ σαν πάικτης, αλλά τα εύσημα γι’αυτή την πρόοδο ήταν όλα δικά του γιατί δούλευε πολύ, απλά το ταλέντο δεν ήταν αρκετό.

Ήταν καλός και ενδιαφέρον παίκτης, έγινε ένας από τους καλύτερους.

Πιστεύω ότι ο Ιγκουαΐν ήταν πάνω από όλα αρκετά τυχερός που δούλεψε με τον Ραούλ, κάποιον που βρισκόταν πάντα στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή στην περιοχή του πέναλτι. Του είπα…

«Αντίγραψε τον Ραούλ και μάθε να κινείσαι με και χωρίς την μπάλα όπως κάνει αυτός».

Θα έλεγα ότι με άκουσε».

Φάμπιο Καπέλο