«Δεν ξέρω αν υπήρξα σπουδαίος προπονητής, σίγουρα υπήρξα καλός δάσκαλος.
Από τις ομάδες νέων και μετά, πάντα δίδασκα ποδόσφαιρο.
Τι σημαίνει να διδάσκεις ποδόσφαιρο;
Μην βλέπετε αριθμούς και στατιστικά αλλά ενδείξεις και εξηγήσεις...
Αγόρι, πήγαινε δεξιά αντί για αριστερά, ευθεία και όχι διαγώνια, παίξε μακριά και όχι κοντά.
Κάποτε οι ακαδημίες των ομάδων είχαν τη δική τους ταυτότητα και αντιπροσώπευαν το πρότυπο.
Όλα χάλασαν όταν αποφάσισαν οι ομάδες να μην ξοδέψουν άλλα χρήματα σε ακαδημίες, προτιμώντας τους ξένους από τους νέους.
Σήμερα φτάνουν στην πρώτη ομάδα αμυντικοί που δεν τους ταιριάζουν να παίζουν με τέσσερις γιατί έχουν συνηθίσει να παίζουν με τρεις.
Και σε εκείνο το σημείο είναι πιο δύσκολο να μάθεις.
Τί μπορεί να γίνει?
Στο Βελιγράδι, η ακαδημία νέων ήταν φανταστική.
Οι προπονητές είχαν από πάνω τους ανώτερους δασκάλους που οργανώνονταν από ψηλά.
Τι λείπει??
Δεν υπάρχει κοινός τρόπος παιχνιδιού.
Τουλάχιστον μια φορά υπήρχε μια σκέψη, τώρα ούτε αυτό.
Παράδειγμα, στην Ισπανία γίνονται ταυρομαχίες εκεί, πριν χτυπήσουν τον ταύρο, κάνουν δύο χιλιάδες πράγματα.
Στη Γερμανία, ο ταύρος θα πυροβοληθεί μόνο μία φορά απυθείας.
Ο Γκουαρδιόλα πήγε στην Μπάγερν Μονάχου, κέρδισε πρωταθλήματα και κανείς δεν θυμάται το πέρασμα στου απο την ομάδα, η διοίκηση της Μπάγερν το μετάνιωσε.
Ο Όλιβερ Μπίρχοφ, τον οποίο προσέλαβα στην Ουντινέζε, μου είπε ότι η Εθνική Γερμανίας υπέφερε.
Η Ιταλία θα μπορούσε να έχει τη δική της νοοτροπία, και όχι αντιγράφει πάσες και κατοχή...»
Τζιοβάνι Γκαλεόνε