«Δεν ήμουν ποτέ ένα από αυτά τα σούπερ ταλέντα που σίγουρα θα τα κατάφερναν.
Στην πραγματικότητα, στα 19 μου, μετά βίας έπαιζα ποδόσφαιρο.
Δούλευα σε ένα εργοστάσιο με καραμέλες.
Πολλοί παίκτες αγωνίζονται ήδη για την Εθνική Βραζιλίας σε αυτή την ηλικία.
Εγώ, από την άλλη, δούλευα στο εργοστάσιο μέχρι το 1996 και δεν πίστευα ποτέ ότι θα κατακτούσα το Παγκόσμιο Κύπελλο έξι χρόνια μετά.
Μεγάλωσα σε ένα χωριό που ονομάζεται Luciânia, όπου πολλοί άνθρωποι είναι εργάτες.
Ο πατέρας μου έκοβε εκεί ζαχαροκάλαμο. 
Μια μέρα, με πήρε να δουλέψω μαζί του.
Θυμάμαι ακόμα τις προσπάθειές του. 
Ήταν εκεί στον ήλιο, ιδρωμένος και κουρασμένος και τον λυπόμουν τόσο πολύ.
Μετά, μια μέρα, μπήκα στην ακαδημία νέων της América MG. 
Ήμουν τόσο ευγνώμων.
Όλη μου η οικογένεια άρχισε να γιορτάζει. 
Τελικά θα είχα την ευκαιρία να βοηθήσω τους ανθρώπους που νοιάζομαι περισσότερο. 
Όχι άλλη συλλογή. 
Όχι άλλη δουλειά στον καυτό ήλιο.
Το 2002, όπως ήδη αναφέρθηκε, γίναμε παγκόσμιοι πρωταθλητές.
Όταν προσγειωθήκαμε στη Βραζιλια, ανεβήκαμε πάνω σε ένα μεγάλο λεωφορείο με γιγάντιο ηχοσύστημα και περάσαμε μέσα από ένα τεράστιο πλήθος.
Υπήρχαν 500.000 άνθρωποι στους δρόμους για να καλωσορίσουν στο σπίτι, τους πέντε φορές παγκόσμιους πρωταθλητές. 
Ο κόσμος σκαρφάλωνε σε δέντρα και οδικές πινακίδες.
Ήταν τρέλα.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα τελικά ότι είχα γίνει μέρος του ονείρου μιας χώρας.
Έτσι μετά τις γιορτές αποφάσισα να σταματήσω στο εργοστάσιο που δούλευα. 
Το προσωπικό έκανε τα πάντα για να με δει. 
Ήρθαν με ποδήλατο, φορτηγό ακόμα και με άλογο!
Η μεγαλύτερη ικανοποίησή μου ήταν να κάνω αυτούς τους ανθρώπους ευτυχισμένους εκεί γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την καταγωγή μας».
Ζιλμπέρτο Σίλβα
Παγκόσμιος πρωταθλητής το 2002, πρωταθλητής Νότιας Αμερικής το 2007 και δύο φορές νικητής του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών με τη Βραζιλία.
Η ραχοκοκαλιά των αήττητων της Άρσεναλ (49 σερί αγώνες χωρίς ήττα).
Η μεγάλη προσωπικότητα του Παναθηναικού!
Ο Ζιλμπέρτο ​​Σίλβα, σπουδαίος παίκτης και σπουδαίος  άνθρωπος.