”Υπήρχε περίπτωση να χάσω την Κυριακή και να χασκογελάω την Δευτέρα στην προπόνηση σαν να μην τρέχει τίποτε ή να πάρω τους δρόμους το ίδιο βράδυ;

Εγώ ρε έκλεινα και τα πατζούρια.

Δεν ήθελα ούτε να δω, ούτε να με δει άνθρωπος. Τώρα χάνουν και δεν τρέχει τίποτε.

Και το θεωρούμε και πρόοδο, γιατί έτσι λέει σκέφτονται στην Αγγλία, στην Ολλανδία και δεν ξέρω πού.

Εγώ λέω ότι έτσι σκέφτονται οι μέτριοι, οι “λίγοι”.

Αν σέβεσαι τον εαυτό σου κι έχεις ελάχιστο φιλότιμο και εγωισμό, αρρωσταίνεις και την επόμενη βδομάδα είσαι σκυλί στην προπόνηση.

Καλή η μόστρα, αλλά να μην σου δίνει προβολή περισσότερη απ’ όσο αξίζει το ταλέντο και η εξέλιξή σου ως επαγγελματία.

Πόσο καιρό μπορεί να χαζεύει κάποιος έναν πίνακα ζωγραφικής.

Ε, άλλο τόσο θα ασχοληθεί και με την ζωγραφιά στην πλάτη σου και από δω παν’ κι οι άλλοι.

Δεν λέω αν είναι καλό ή κακό. Λέω ότι πρέπει να συμβαδίσει με σκληρή δουλειά και όχι μόστρα, με διπλή προπόνηση και όχι ψευτοδημοσιότητα.”

Γιάννης Καλιτζάκης