Ο Γιάννης Διακογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 5 Ιανουαρίου 1931 και απεβίωσε στις 13 Δεκεμβρίου 2022, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, ραδιο-σχολιαστής και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών της τηλεόρασης.

Από πολλούς θεωρείται ως ο κορυφαίος του είδους, λόγω των μεγάλων γνώσεών του πάνω στον κλασικό αθλητισμό αλλά και το ποδόσφαιρο, την εμβρίθεια στον τρόπο μετάδοσης και τη γλαφυρότητα του ύφους του.

Η μητέρα του ήταν Γαλλίδα, όπως και η πρώτη του σύζυγος.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και πήγε στη Σχολή Καλπάκα στο Παγκράτι.

Έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 11 ετών και η μητέρα του εν μέσω της Κατοχής πούλησε το πιάνο της, με αποτέλεσμα να του ψαλιδίσει τα φτερά στο χώρο της μουσικής, την οποία αγαπούσε περισσότερο και από τον αθλητισμό.

Με το ποδόσφαιρο άρχισε η επαφή στα μέσα της δεκαετίας του 1940, όταν πήγε με έναν συγγενή του σε φιλικό του Παναθηναϊκού με την Α.Ε.Κ.

Έπαιξε μπάσκετ στην εφηβική ομάδα της περιοχής, αλλά ήταν και αθλητής στίβου του Α.Ο. Παγκρατίου, ασχολούμενος με τα 100 μέτρα, 200 μέτρα και το άλμα εις μήκος.

Σε αγώνες μεταξύ ιδιωτικών σχολείων της εποχής είχε έρθει δεύτερος στα 100 μ. και πρώτος στα 300 μ.

Πήγε στη Γαλλία το 1954 για να σπουδάσει ιατρική, σπούδασε μουσική, όμως τελικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία.

Η αγάπη του για τα σπορ τον οδήγησε στα γραφεία της μεγάλης εφημερίδας L’Équipe και του περιοδικού France Football που ανήκαν στο ίδιο συγκρότημα.

Εκεί έμαθε αυτό που έλεγε συχνά αργότερα…

«Ο δημοσιογράφος είναι αρχείο, ατζέντα και τηλέφωνο».

Έμεινε στη Γαλλία μέχρι το 1960 και στη συνέχεια επανήλθε στην Ελλάδα.

Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (ξεκινώντας από αυτό του 1954 στην Ελβετία και τερματίζοντας με αυτό του 1998 στη Γαλλία), διεθνείς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού και άλλα.

Το 2004 υπήρξε σχολιαστής στους αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, όταν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέκτησε το τρόπαιο.

Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ το Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το «9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού», που διεξήχθη στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.

Εργάσθηκε επίσης σε ιδιωτικό κέντρο αθλητικού ρεπορτάζ, ως καθηγητής δημοσιογραφίας. Από τα έργα του ξεχωρίζουν το τετράτομο «100 Χρόνια Ποδόσφαιρο» (Μίλητος, 2006), το «60 Χρόνια Μουντιάλ» (Λιβάνης, 1990), το «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» (Κάκτος, 1979) κ.α.

Ήταν, ακόμη, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών.

Κόρη του (υιοθετημένη) ήταν η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάνη.

Υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του με το βραβείο «Ελένη Βλάχου» το 2003, ως δημοσιογράφος των «Νέων».

Αποτελεί πιθανότατα τον μοναδικό Έλληνα αθλητικό δημοσιογράφο του οποίου το επώνυμο περιλήφθηκε σε στίχο τραγουδιού, συγκεκριμένα στο «Αρχίζει το ματς» σύνθεσης και εκτέλεσης του Λουκιανού Κηλαηδόνη το 1979.

Ο Γιάννης Διακογιάννης ήταν φίλαθλος του Παναθηναϊκού, κάτι που ήταν ευρέως γνωστό στους δημοσιογραφικούς κύκλους, αν και ο ίδιος δεν το είχε εκφράσει ποτέ ευθέως.

Τον Ιανουάριο του 2017 ο Διακογιάννης παραδέχθηκε για πρώτη φορά δημόσια ότι είναι οπαδός του Παναθηναϊκού, σε εκδήλωση του Δήμου Βύρωνα για την παρουσίαση του βιβλίου του παλαιού ποδοσφαιριστή Δημήτρη Θεοφάνη.

Ο Διακογιάννης δήλωσε…

«Παναθηναϊκός είμαι. Αθηναίος είμαι, Παναθηναϊκός είμαι.

Έχω γνωρίσει τον Απόστολο Νικολαΐδη.»

Απεβίωσε στις 13 Δεκεμβρίου 2022 σε ηλικία 91 ετών.