”Φτάσαμε στα πέναλτι, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στον Άγιαξ.

Θυμάμαι ότι ο Μαρτσέλο Λίπι, έψαχνε εκτελεστές.

Με πλησίασε και μου είπε…

“Λούκα θα σε βάλω στο πέμπτο πέναλτι.”

Του απάντησα…

“Μαρτσέλο, αν βρεις πέντε τρελούς που θέλουν να εκτελέσουν, είμαι μέσα, αλλά θα κοιτάξω από έξω την διαδικασία.

Ήξερα να κλωτσάω πέναλτι αρκετά καλά, αλλά εκείνο το βράδυ έκανα πίσω για το καλό μου και το καλό της ομάδας.

Ο λόγος…

Πρέπει να γυρίσουμε τεσσερα χρόνια πίσω…

Έπαιξα το τελευταίο μου παιχνίδι με την Σαμπντόρια, πριν πάρω μεταγραφή στη Γιουβέντους, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εναντίον της Μπαρτσελόνα.

Εκείνη τη νύχτα χάσαμε το κύπελλο.

Μετά από αυτό το μεγάλο παιχνίδι για μια εβδομάδα δεν μπορώ να κοιμηθώ, δύο χρόνια αυτό σκεφτόμουν.

Κόντρα στον Άγιαξ η μοίρα μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία αλλά εκείνο το βράδυ είχα ένα επικίνδυνο ντεζαβού, παρεμπιπτόντως ήξερα ότι θα ήταν το τελευταίο μου ματς με την Γιούβε, η ομάδα μου έδωσε να το καταλάβω.

Ήταν ίσως η τελευταία μου ευκαιρία να κερδίσω αυτό το κύπελλο.

Αν έκανα λάθος στα πέναλτι, λαμβάνοντας υπόψη τι συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια, θα είχα μια ισχυρή ψυχολογική αναποδιά.

Ευτυχώς ο κύριος έγραψε στο χαρτί…

Φεράρα, Πεσσότο, Παντοβάνο, Γιούγκοβιτς και Ντελ Πιέρο.

Αν είχαμε παει πιο μακριά, θα ήμουν όγδοος.

Κερδίσαμε χάρη στο καθοριστικό πέναλτι του Γιούγκοβιτς και για μένα ήταν σαν να κλωτσούσα το παρελθόν.

Επιτέλους σηκώνω αυτό το “καταραμένο” κύπελλο, ως αρχηγός!”

Τζιανλούκα Βιάλι