Ο Γκαμπριέλ Ομάρ Μπατιστούτα (Gabriel Omar Batistuta, γεννήθηκε 1 Φεβρουαρίου 1969) είναι διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής από την Αργεντινή.

Υπήρξε ένας από τους καλύτερους επιθετικούς και σκόρερ.
Προερχόμενος από μεσοαστική οικογένεια, στην παιδική ηλικία ήταν άριστος μαθητής και ήθελε να γίνει γιατρός.

Ο πατέρας του ήταν αγρότης και εργαζόταν σ’ ένα σφαγείο πουλερικών, ενώ η μητέρα του ήταν γραμματέας σε σχολείο.

Στα διαλείμματα του σχολείου έπαιζε με τους φίλους του μπάσκετ και έτσι ενδιαφέρθηκε να γνωρίσει και άλλα αθλήματα.

Η μεγαλύτερη αφορμή για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978 που διοργανώθηκε στην Αργεντινή.

Όταν διαπίστωσε ότι μπορεί να εξασφαλίσει οικονομικά τη ζωή του παίζοντας ποδόσφαιρο γράφτηκε στην Γκρούπο Αλέγκρια, όπου ήταν και οι φίλοι του, πριν πάει στην Πλατένσε.

Από εκεί τον κάλεσαν στη Ρεκονκουίστα, που πήρε το πρωτάθλημα της περιφέρειας -με νίκη επί των Νιούελς Ολντ Μπόις.

Σκόραρε δύο γκολ, εντυπωσίασε τον προπονητή Μαρσέλο Μπιέλσα (μετέπειτα ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής) και έτσι ξεκίνησε την καριέρα του, από τη Νιούελς.

Σύντομα ξεχώρισε στους νέους και προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα του συλλόγου.
Γρήγορος, δυνατός, διορατικός (σε ό,τι αφορά το γκολ), σκόραρε και με τα δύο πόδια από οποιοδήποτε απόσταση και ήταν ικανότατος στο ψηλό παιχνίδι.

Κατά το Ντιέγκο Μαραντόνα… “Ήταν ο καλύτερος επιθετικός που έχω δει να παίζει”.
Αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα την αγωνιστική περίοδο 1988–89 και πέτυχε 7 γκολ σε 24 παιχνίδια και με την ομάδα έφτασε στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες.

Με την απόδοσή του κέρδισε μεταγραφή στη Ρίβερ Πλέιτ.

Στην ιστορικότερη ομάδα της χώρας του, από άποψη πρωταθλημάτων (πολυνίκης του θεσμού), παρόλο που οι εμφανίσεις του ήταν εντυπωσιακές, δεν παρέμεινε πέραν μιας σεζόν, λόγω της κόντρας που είχε αναπτύξει με τον προπονητή του Ντανιέλ Πασαρέλα.

Ο προπονητής δεν θεωρούσε πως ο νεαρός επιθετικός είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μεγάλη καριέρα.

Γι’ αυτό το λόγο τον έθεσε εκτός ομάδας, με αποτέλεσμα ο Μπατιστούτα να βλέπει τα παιχνίδια της Ρίβερ από την εξέδρα.

Στο δεύτερο μισό της χρονιάς 1989–90, η Μπόκα Τζούνιορς άρπαξε την ευκαιρία και τον απέκτησε για την περίοδο 1990–91.

Ο Μπατιστούτα σημείωσε 23 γκολ σε 29 αγώνες και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Το καλοκαίρι του 1991, ο Αργεντινός επιθετικός, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ιταλική Φιορεντίνα.

Εκεί θα παραμείνει σχεδόν όλη του την καριέρα, αφού θα αποχωρήσει από την Φλωρεντία έπειτα από εννέα περιόδους.

Την αγωνιστική περίοδο 1993–94, η ομάδα αγωνίστηκε στην Σέριε Β, ο ίδιος σημείωσε 16 γκολ και κατέκτησε την πρώτη θέση επιστρέφοντας στην πρώτη κατηγορία.

Με την πτώση της ομάδας οι προτάσεις κορυφαίων ευρωπαϊκών συλλόγων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπεσαν στο κενό με τον ίδιο να παραμένει πιστός στην ομάδα του.

Η επόμενη χρονιά ήταν η πιο παραγωγική του σημειώνοντας 26 γκολ και αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος της Ιταλίας.

Εκείνη τη σεζόν σκόραρε σε 11 συνεχόμενα παιχνίδια (13 γκολ).

Το 1996 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας και το Σούπερ Καπ.

Αναδείχθηκε ακόμα πρώτος σκόρερ στο Ιταλικό Κύπελλο τη χρονιά που το κατέκτησε η Φιορεντίνα.

Επίσης το 1998, αναδείχτηκε καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής του ιταλικού πρωταθλήματος.

Εκείνη τη χρονιά αξιοσημείωτο παραμένει το χατ-τρικ που σημείωσε με αντίπαλο τη Μίλαν διακόπτοντας τη σειρά-ρεκόρ των 11 αγώνων και 929 λεπτών του τερματοφύλακα Γενς Λέμαν (αποτέλεσμα 3–1).

Στα χρόνια του στη Φιορεντίνα δεν κατάφερε να κερδίσει τον πολυπόθητο τίτλο πρωταθλήματος φτάνοντας έως την τρίτη θέση της βαθμολογίας.

Μέχρι και το τέλος της θητείας του στην ομάδα, έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της με 203 γκολ σε 331 αγώνες.

Μετά από 10 χρόνια στη Φιορεντίνα, παραχωρήθηκε έναντι 70 δισ. ιταλικών λιρών, το καλοκαίρι του 2000 στη Ρόμα.

Στον σύλλογο της πρωτεύουσας παρέμεινε για τρεις σεζόν, στις οποίες στέφθηκε πρωταθλητής Ιταλίας, κατακτώντας τη Σέριε Α το 2001, σημειώνοντας εκείνη τη σεζόν 20 γκολ στο πρωτάθλημα.

Την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Σούπερ Καπ.

Αξιοσημείωτη παραμένει η πρώτη συνάντηση της νέας του ομάδας με την προηγούμενη, όπου σημείωσε γκολ με προσπάθεια σουτ από 30 μέτρα και οδήγησε τη Ρόμα στη νίκη. Ορατά συγκινημένος βούρκωσε στο γήπεδο.

Χαιρέτησε τους πρώην οπαδούς του στο τελευταίο σφύριγμα, οι οποίοι του έδειξαν την ίδια αγάπη και πίστη όπως είχαν όταν φορούσε το περιβραχιόνιό τους.

Τη σεζόν 2002–03, ο Μπατιστούτα δεν κατάφερε να φτάσει τα υψηλά επίπεδα απόδοσης και στα μέσα της σεζόν, παραχωρήθηκε δανεικός στην Ίντερ.

Στο τέλος της περιόδου, μένοντας σε μέτριες αποδόσεις και ένα σοβαρό τραυματισμό, αποχώρησε από το ιταλικό πρωτάθλημα μετά από 12 χρόνια, μένοντας ελεύθερος από τη Ρόμα.

Στην καριέρα του στην Ιταλία σημείωσε συνολικά 184 γκολ σε 318 αγώνες πρωταθλήματος.

Έχοντας πετύχει όλους τους στόχους της καριέρας του, στην Ιταλία, ο Μπατιστούτα αποδέχτηκε πρόταση συνεργασίας με την ομάδα του Κατάρ, Αλ-Αραμπί.

Την πρώτη του σεζόν εκεί, το 2003–04, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος της χώρας, καταρρίπτοντας το ρεκόρ περισσότερων τερμάτων σε μία χρονιά, που κατείχε ο ντόπιος Μανσούρ Μουφτάχ με 24 γκολ.

Ο Αργεντινός πέτυχε 25 σε 18 αγώνες.

Μετά από τρεις αγωνιστικές της περιόδου 2004–05 οι επαναλαμβανόμενοι υποτροπιάζοντες τραυματισμοί των τελευταίων δύο χρόνων, τον οδήγησαν στην απόφαση να μην συνεχίσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία 35 ετών.

Με την εθνική ομάδα της χώρας του, την Αργεντινή, έχει αγωνιστεί 78 φορές, πετυχαίνοντας 56 γκολ.

Έχει συμμετάσχει σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, κατακτώντας τη δεύτερη θέση των σκόρερ το 1998 στη Γαλλία και την τρίτη το 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Το τρίτο του Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν το 2002 στη Νότια Κορέα και Ιαπωνία, όπου όταν αποκλείστηκε η Αργεντινή, ο ίδιος σταμάτησε την καριέρα του ως διεθνής.

Έγινε επίσης ο πρώτος παίκτης (και παραμένει ο μόνος) που σημείωσε χατ τρικ σε δύο διαφορετικά Παγκόσμια Κύπελλα (απέναντι στην Ελλάδα το 1994 και την Τζαμάικα το 1998).

Συμμετείχε σε 12 αγώνες Παγκοσμίων Κύπελλων και σημείωσε 10 γκολ.

Με την Αργεντινή κατέκτησε Κόπα Αμέρικα, το 1991 και το 1993 και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 1992.

Επίσης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στις διοργανώσεις Κόπα Αμέρικα του 1991 και του 1995.

Η διοργάνωση του 1991 στη Χιλή ήταν αυτή που τον καθιέρωσε διεθνώς.

Στο εναρκτήριο παιχνίδι σημείωσε δύο γκολ με αντίπαλο τη Βενεζουέλα.

Ένα δύσκολο παιχνίδι εναντίον της διοργανώτριας χώρας στον επόμενο αγώνα όδευε στην ισοπαλία μέχρι που ο Μπατιστούτα σκόραρε 10 λεπτά πριν από τη λήξη.

Απέναντι στη Βραζιλία, σε ένα παιχνίδι με 5 γκολ και 5 παίκτες που αποβλήθηκαν.

Ο Μπατιστούτα πέτυχε το σημαντικότερο γκολ καθώς σημείωσε το 3–2.

Στον τελικό απέναντι στην Κολομβία σημείωσε ένα ακόμα γκολ στη νίκη με 2–1.

Η Αργεντινή κέρδισε τον πρώτο της τίτλο στο Κόπα Αμέρικα από το 1959 και στον Μπατιστούτα την πρώτη του διεθνή διάκριση. Ολοκλήρωσε το διοργάνωση ως κορυφαίος σκόρερ με 6 τέρματα.

Τέλος, έχει ψηφιστεί ο καλύτερος Αργεντινός ποδοσφαιριστής της χρονιάς 1998 και τρίτος καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο το 1999.

Το 2015 η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής (AFA) τον συμπεριέλαβε στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών της ιστορίας της.

«Ο Μπατιστούτα είχε απίστευτη ένταση, καθόταν στη θέση του στα αποδυτήρια, φιλούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και άρχιζε να κάνει μασάζ στις γάμπες.
Πριν βγει στο γήπεδο, χρησιμοποιούσε πάντα την ίδια φράση, αλλά είχε επίδραση σε εμάς. "Ας τους τελειώσουμε!!!"
Πριν τους αγώνες με τη Γιούβε, δεν κοιμόταν.
Πάντα μας έλεγε...
"Αν δω ότι κάποιος δεν δίνει τον καλύτερό του εαυτό, θα του σπάσω τα μούτρα."
Τον ένοιαζε περισσότερο από τους οπαδούς μας.
Μαζί του φαινόταν ότι ετοιμαζόμασταν να πάμε σε πόλεμο.
Ήταν έτσι μαζί του, μόνο που δεν είχαμε όπλα στο χέρι, αλλά εκείνος είχε...
Είχε ένα μπαζούκα στο δεξί πόδι».
Ο Manuel Rui Costa για τον Gabriel Omar Batistuta.