“Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είναι θυμωμένος μαζί μου, νόμιζα ότι στράφηκε στον Μούτσι, που καθόταν δίπλα μου.

Ο Ρομπέρτο ​​με κοιτάζει και χαμογελάει…

-Σου λέει να μπεις!

Σε μένα??

Η καρδιά μου πηδά στο λαιμό μου.

Σηκώνομαι και αρχίζω να βγάζω τα ρούχα μου, αλλά, για να το κάνω γρηγορότερο, δεν βγάζω τα παπούτσια μου, κάτι που οδηγεί σε μια ντροπιαστική αμηχανία, πρέπει να καθίσω στο έδαφος για να τα βγάλω από τα πόδια μου, εν ολίγοις, ένα χάος.

Ο Μπόσκοφ είναι ανυπόμονος και με χτυπά…

-Τι έγινε Τόττι?? Δεν θέλεις να κάνεις το ντεμπούτο σου…

Λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος μου, τελικά είμαι έτοιμος.

Μπαίνω στη θέση του Ριτσιτέλι, στα τελευταία λεπτά.

Έχω χρόνο να αγγίξω μια φορά την μπάλα, την παίρνω στο σημαιάκι του κόρνερ για να κερδίσω πολύτιμα δευτερόλεπτα.

Τότε ο διαιτητής Μπότζι, σφυρίζει το τέλος και μέσα σε σύγχυση συνειδητοποιώ, ότι έχω κάνει το ντεμπούτο μου. “

Φραντσέσκο Τόττι