Ήταν μια εποχή, οπού ζούσαμε για το παιχνίδι, ήταν και μια εποχή όμως οπού θαυμάζαμε αυτούς που βλέπαμε στην τηλεόραση γιατί τις περισσότερες φόρες το αξίζανε, ήταν σωστά πρότυπα.

Είχαμε την μπάλα στα πόδια και αναρωτιόμασταν αν θα μπορούσαμε να σκοράρουμε σε έναν τερματοφύλακα όπως ο Βαντσικ, ο οποίος στα ματιά μας, μέσα από την τηλεόραση φαινόταν ως Κύκλωπας.

Ακούγαμε στις ειδήσεις ότι ο Ντέμης απέρριψε πρόταση του Ολυμπιακού γιατί το όνειρο του ήταν να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του, στην ΑΕΚ.

Το όνομα Φρατζεσκος το είχαμε συνδέσει όλοι με τα χτυπήματα φάουλ, μεγάλη λατρεία γνώρισε στην Τούμπα και στον ΠΑΟΚ και το άξιζε.

Αργότερα ήρθε ο μάγος ο Τζιοβάνι στον Ολυμπιακό, μπορούσε και περπατώντας να αλλάξει την ροή ενός αγώνα με μια ενεργεία. Περιμέναμε να ακούσουμε στο ράδιο με αγωνιά τι γίνεται στα παιχνίδια Καλαμάτα-Πανηλειακος και Ιωνικός-Προοδευτικη ενώ μας ενδιέφεραν και οι άλλες κατηγορίες.

Στα ντέρμπι υπήρχε κόσμος και απτις δυο πλευρές, άλλη εικόνα, άλλο κίνητρο, ακόμα και γι’ αυτούς που έβλεπαν το ματς από την τηλεόραση ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι που σε έδενε με την ομάδα.

Για το μπάσκετ τι να πούμε, ζήσαμε την χρυσή εποχή του αθλήματος, μεγάλες ομάδες, μεγάλοι παιχταραδες, ότι ήταν το Καμπιονάτο εκείνης της εποχής για το ποδόσφαιρο, ήταν για το μπάσκετ το ελληνικό πρωτάθλημα, απίστευτα ντέρμπι.

Όλες οι ομάδες έφερναν NBAερς, μεγάλους παίκτες, οι οποίοι μεγαλούργησαν στην Ελλάδα.

Ντομινίκ Ουίλκινς, Κλιφ Λεβινγκστον, Μπάιρον Σκοτ, Εντι Τζόνσον, Γουόλτερ Μπερι, Μίτσελ Ουιγκινς, Ντέιβιντ Ινγκραμ, Ξαβιερ Μακ Ντάνιελ, Ρόι Ταρπλει, Τζεροντ Μουσταφ, Γκάρι Γκραντ, Αντονι Μπονερ, Χενρι Τέρνερ ενώ μην ξεχνάμε και την γιουγκοσλάβικη σχολή με Μπανε Πρελεβιτς, Ντραγκαν Ταρλατς, Μπομπαν Γιανκοβιτς, Στογιαν Βράνκοβιτς, Ντεγιαν Μποντιρογκα, Ζελικο Ρεμπρατσα, Ντίνο Ρατζα, Μίλαν Γκουροβιτς, Μάρκο Γιαριτς, Πρεντραγκ Στογιακοβιτς…

Αν προσθέσουμε και τις ευρωπαικές διοργανώσεις σε όλα αυτά, σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, αν προσθέσουμε και το τότε ΝΒΑ θα καταλάβουμε ότι δεν τα έχουμε εξιδανικεύσει γιατί ήμασταν σε νεαρή ηλικία όπως λένε πολλοί, αλλά γιατί είναι βιώματα, καταστάσεις, αναμνήσεις τις οποίες τις κουβαλάμε πάντα μαζί και το σημαντικότερο ήταν αγνά χρόνια, με πάθος, με αγάπη, με συναίσθημα αλλά κυρίως με θέαμα και φαντασία.

Ήταν αλλιώς ο αθλητισμός, ήταν αλλιώς τα πρότυπα.