Ένας αδύνατος παίκτης, που πάλεψε με το κεφάλι κάτω.

Ένα επίμονο και εγωιστικό 9, που μύριζε το γκολ όσο λίγοι.

Εφιάλτης για τους αμυντικούς, που τον έχαναν από τα μάτια τους σε ένα νανοσεκόντ, πάντα καραδοκώντας και έτοιμος να κάνει την τελευταία προβολή.

Εφιάλτης για τους επόπτες, γιατί ο Πίπο Ιντζάγκι έπαιξε όσο κανένας στα όρια του οφσάιντ. «Δεν είναι ο Ιντζάγκι που είναι ερωτευμένος με το γκολ, είναι ο στόχος που είναι ερωτευμένος με τον Ιντζάγκι» είπε γι’ αυτόν, ο Emiliano Mondonico.

«Ήμουν τεχνικά φτωχός;

Δεν αντέχω άλλο να το ακούω…

Οπότε βρες μου έναν τεχνικά φτωχό που θα σκοράρει 316 γκολ και μετά θα το ξαναπούμε.»

Πάντα έλεγα ότι ο Θεός του ποδοσφαίρου σε ανταμείβει αν δουλεύεις σκληρά και δίνεις πάντα τα πάντα.

Ένα παράδειγμα;

Υπάρχουν αρκετά.

Στα 38 μου πηγαίνω στον πάγκο κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, έχω τον εργάτη της αποθήκης να μου φτιάχνει δύο μπλουζάκια με τους αριθμούς γκολ 69 και 70, δεν ξέρω καν γιατί τα έφτιαξα.

Μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να σκεφτεί ότι στα 38 του θα έμπαινε στο γήπεδο και θα έβαζε ένα-δύο γκολ.

Εκείνο το βράδυ έσπασα το ρεκόρ του Ραούλ, ο κόσμος ήταν εντελώς τρελός βλέποντας αυτό το πράγμα.

Μια πραγματική αποθέωση της καριέρας μου».

Φιλίπο Ιντζάγκι