“Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, συνήθιζα να κυκλοφορώ με ένα Φίατ και δεν είχα τηλεόραση, πόσο μάλλον Πλέιστεισιον.
Είχα μακριά γένια, δεν χρησιμοποιούσα πολύ το τηλέφωνό μου, προτιμούσα το διάβασμα.
Είμαι ένας μοναχικός λύκος.
Είμαι τώρα αγρότης, ποτέ δεν ήμουν πιο ευτυχισμένος, είμαι σαράντα πέντε χρονών και ζω στη Σικελία.
Ο Γκαίτε έγραψε ότι αν δεν επισκεφθείς τουλάχιστον μία φορά τη Σικελία, δεν μπορείς να καταλάβεις την ουσία της Ιταλίας.
Γι’ αυτό μετακόμισα εδώ.
Το να είσαι αγρότης είναι η πιο όμορφη δουλειά στον κόσμο γιατί σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, είσαι σε επαφή με τη φύση, λερώνεις τα χέρια σου και δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το φως και τα χρώματα της υπαίθρου.
Είναι μια αυστηρή ζωή…
Καλλιεργώ σταφύλια και τα πουλάω σε κελάρια.
Απολαμβάνεις την γεωργία στην αρχή της συγκομιδής, όταν πας να μαζέψεις τους καρπούς.
Το να είσαι ποδοσφαιριστής ήταν πιο αγχωτικό, αλλά ήταν ένα όμορφο σχολείο στην Αταλάντα, με Ιντζάγκι και Κάτσια.
Αυτή του ποδοσφαιριστή ήταν χρυσή ζωή, αλλά στρατιωτική και εγώ δεν μπορώ να ζήσω σαν στρατιώτης.”
Φάμπιο Ρούστικο
