”Έχω παίξει με πολλούς παίκτες, σε όλον το κόσμο.

Βρήκα μόνο έναν που ήταν «αδελφή ψυχή» σε όλη μου τη καριέρα.

Περάσαμε τόσα πολλά που σε κάθε στιγμή στο γήπεδο ήμασταν σε θέση να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, με κλειστά μάτια.

Αν πάμε σήμερα να παίξουμε, σε αγώνα βετεράνων, θα είμαστε το ίδιο.

Δεν υπήρχε ποτέ ζήλια μεταξύ μας.

Όταν πατούσαμε στο παρκέ, η ομάδα ήταν πάνω από όλα.

Μια φορά είχε επιστρέψει από ίωση και είχε χάσει κιλά (ήταν 50 κιλά, μαζί με το κρεβάτι).

Έκανε καριέρα που κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ.

Αν με ρωτήσει κάποιος θα ήθελα να μπει μαζί μου στο Hall of Fame, γιατί είμαστε σαν τη Harley and Davidson.

Δεν υπάρχει ο ένας χωρίς τον άλλον.

Απίστευτο ταλέντο!

Διάβαζε το παιχνίδι δυο φορές νωρίτερα.

Εξαιρετική πάσα, σουτ όταν τα χρειαζόσουν.

Έπρεπε να ξέρεις πώς να παίξεις μαζί του.

Όταν μάθαινες, ήταν σκέτη απόλαυση.

Δεν μπορώ να σκεφτώ τον Ντίνο, χωρίς να σκεφτώ το Τόνι.

Σε ευχαριστώ για όλα, για όσα περάσαμε καλά και κακά. Ήμασταν ήσυχοι και γίναμε θρύλοι ήσυχοι.”

Ντίνο Ράτζα