”Για μένα μία είναι η συνταγή της επιτυχίας.Να ιδρώσεις και να πονέσεις.

Εκείνη τη στιγμή, ήταν σα να αγκάλιασα όλους τους οπαδούς της Ιντερ, σε όλο τον κόσμο.

Eνας παίκτης πρέπει πάντα να έχει στόχους.

Αφού κέρδισα τα πάντα μ’αυτη την φανέλα, ήμουν άτυχος σ’ ένα παιχνίδι.

Δεν είχα ποτέ σοβαρό τραυματισμό πριν από αυτό.

“Ντιέγκο, κάποτε θα συνέβαινε”.

Ετσι είπαν οι γιατροί.

Κανείς δεν μπορεί να σώσει μια ομάδα μόνος του.

Το θέμα είναι, ότι είχα εξαφανιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Από έξω, υποφέρεις πάρα πολύ και θέλεις να βοηθήσεις χωρίς να μπορείς να το κάνεις, αυτό είναι ένα συναίσθημα που έδενε κόμπο το στομάχι μου, αν όχι τα νεύρα μου.

Δεν κοιμόμουνα τα βράδια, γιατί ο μόνος σκοπός μου ήταν να παίξω, πάντα έτσι ήταν…

Μια μέρα ήμουν σπίτι, πήρα το ημερολόγιο και είδα ότι ο επόμενος αγώνας ήταν ενάντια στην Γουβέντους εντός έδρας.

Αν υπήρχε ένας αγώνας που ήθελα να παίξω για να κάνω τους οπαδούς ευτυχισμένους, ήταν αυτός.

Δούλεψα σκληρά, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σχεδιάσαμε.

Ήμουν πρόθυμος να παίξω με μισό πόδι, αλλά οι γιατροί είπαν όχι.

”Ένας παίκτης πρέπει να έχει σταθερά πόδια.”

Δεν μπορούσα να παίξω.

Την επόμενη νύχτα, ήμουν στον καναπέ με τη γυναίκα μου και με είδε λυπημένο, έβαλε το dvd απ’τον τελικο της Μαδρίτης.

Είπε…

“Ντιέγκο, τους έχεις κάνει ήδη ευτυχισμένους.

Δεν θα ξεχάσουν ποτέ τον Μιλίτο!”

Αυτές οι λέξεις μου έδωσαν μια απίστευτη γαλήνη.

Ηταν ένα όμορφο συναίσθημα.

Ένα αίσθημα μεγαλείο.

Πήγα στο κρεβάτι με τη γνώση ότι έκανα τον κόσμο ευτυχισμένο και πιστέψτε με…

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο!”

Ντιέγκο Μιλίτο